ZAMAN BU ZAMANDIR

tarafından **tuvana** 2007-11-23, 03:19

Değerli arkadaşlarım, dostlarım..

Çok zor bir dönemden geçtiğimiz açık. Ne yazık ki, su, yüz dereceye ulaşmadan kaynamıyor..

Ülkemizde, 80 sonrası atılan tohumlar yeşerdi ve sonuçta, ülke, vatan, Cumhuriyet, Atatürk devrimleri gibi değerlerimiz gözlerden uzaklaştırılıp, yerine marka düşkünlüğü, “paran kadar konuş”, “paran kadar adamsın” gibi, anlayışlar geldi yerleşti. Bu, emperyalist güçlerin, sömürgeleştirme taktikleri doğrultusunda ki yönlendirmeleriyle oldu.

Hatırlarsanız Lozan antlaşmasından sonra, bize açık açık dediler ki: “burada, masadaki kazanımlarınızı büyütmeyin, bizler bunları zaman içinde sizden geri alacağız nasılsa”.

Önce, küçük bir kesimde bu anlayış yerleşti. Bu kesim küçük de olsa, etkisi büyük oldu.Para, insan yaşamında bir değişim aracı olmaktan çıkıp, kişiliğin , tahakkümün aracı oldu.

Eğer son model bir arabanız yok ise, otopark görevlisi, size ilgi göstermez oldu..

Eğer, bilmem ne marka saatiniz ya da gözlüğünüz yoksa adam bile değilsiniz.. varın bu örnekleri istediğiniz kadar çoğaltın..

Bu örneklerim tabi ki, büyük şehirlerimiz için geçerli.

Peki bu durum Anadolu’ya ve parasal güç kaynakları kısıtlı olan kesimlere ne şekilde yansıdı?

Açıklamaya çalışayım;

Bir kesim, parasına para katarak sözüm ona güçlenirken, buna ulaşmaya özenip ama ulaşamayan diğer büyük kesimde

1) suç oranları arttı. ( çünkü herkes insan yerine konmak ister. Ee! İnsan olmanın ölçüsü de “para” ise o zaman onu, bir şekilde elde etmeli )

2) parası bol olanlara itaat arttı.( bu durum bizim geleneksel çocuk yetiştirme sistemimizin yanlışlarının sonucudur. Biz, çocuğumuzu kendi malımız gibi yetiştiririz. Asla o nun bir birey olduğunu aklımıza bile getirmeyiz. Oysa o, bir bireydir. Bu şekilde o na, daha aile içinde tahakküm altına girmeyi öğretiriz. Sonrası kendiliğinden gelir zaten. Bunu öğrenen kişi, evde anne babaya, okulda öğretmene, işte patronuna, sonra da yönetici olana kayıtsız şartsız itaat eder.

Şimdi yukarıda söz ettiğim paraya tapma, “paran kadar adamsın” anlayışıyla, bu geleneksel terbiye sistemimizin yanlışları birleşince ve üzerine birde öğretim hakkının kısıtlanmasını ekleyince

karşımıza bu günkü durum çıktı.

Toplumların yaşamında, değişimler bir anda olamaz. Zaman içinde olabilir ancak.

En önemlisi de, “ temeli gerçek ihtiyaca dayanmayan hiçbir değişim yararlı ve kalıcı olamaz”

Yazımın başında, “ su, yüz dereceye gelmeden kaynamaz” diyerek anlatmak istediğim buydu..

Peki bu durum sür git böyle mi olacak?

Hayır.

İleride, tarihçiler, bu günleri anlatırken , eminim, Türk toplumunun değişime başlama zamanı olarak tanımlayacaklardır.

Bizler, gün be gün olayların içinde yaşarken, pek çok şeyi gözden kaçırabiliyoruz. Çünkü ayrıntılara saplanıyoruz, ister istemez. Oysa ki arada bir şöyle tepeden bir bakmak çok yararlıdır.

İşte böyle tepeden baktığımızda görürüz ki, artık su kaynama noktasına çok yaklaşmıştır.

Değişimler, asla bir anda oluvermez. Bir sabah uyanınca her şeyi yerli yerinde bulacağız diye bir şey yok.

Yapmamız gereken, yanlışları ve gerçek mücadele alanımızı çok iyi belirleyip, küçücük dahi olsa adımlar atmaktır.

Ricam şudur ki, her birimiz, kesinlikle gücümüzü küçümsemeden ( Atatürk tek başına yola çıkmıştı unutmayalım) ve yılgınlığa, karamsarlığa kapılmadan, yılmadan, kararlılık ve inançla yolumuza devam etmektir.

Sitemize hoş geldiniz sayın

Misafir

ZAMAN BU ZAMANDIR

ZAMAN BU ZAMANDIR