Havanda su dövmek gibi bir yazı

Avrupalı Hürriyet Gazetesi, Cumartesi ekinde, her zaman olduğu gibi gene ilginç bir haber var.
Haberin başlığı: “Aileler eğitimin önemini bilmiyor.”
Almanya`nın Schlewig- Holstein Eyaleti`de yaşan genç bir Türk kızımız (18 yaşında) SPD`den il meclis üyesi. Elbette ki siyasete genç yaşlarda atılmak iyi bir şeydir. Ne kadar erken o kadar iyi...
Bu genç kızımız, yukarıdaki başlık altında eğitim hakkındaki düşüncelerini anlatmış. Ailelerin, çocukların hangi okula, hangi sınıfa gittiklerini bilmiyorlarmış. Bu ilgisizlik de, ister istemez kötü sonuçlar doğuyormuş. “Aileler çok sorumsuz. Özellikle babalar daha da ilgisiz. Babalar boş vakitlerini kahvehanelerde geçiriyorlar. vs. diyor genç kızımız. Bu sözlere katılmamak mümkün değil. Hani derler ya altına imzamı bile atarım. Evet ben de imzamı atarım. Atarım, ama aileleri bu konunun dışında bırakmak şartıyla. Şöyle ki:
1. Aileler ilgisiz değiller, sadece eğitimsiz. Annelerin çoğu okuma– yazma bile bilmiyorlar. Onlarla ilgilenen, yol gösteren hiç bir kurum yok. Aile Birliği adı altında birçok dernek var, ama kendileri yazıp kendileri okuyorlar. Değil Almancaları, anadilleri olan Türkçe`yi bile doğru dürüst kullanabiliyorlar. Babalara gelince: ne yazık ki, kızımızın dediği gibi bunların yaşamları ya iş yerinde ya da kahvede geçmektedir. Değil çocuklarıyla, eşleriyle bile ilgilenmiyorlar. Bir örnek: Birkaç yıl önce, bir toplantıda sağlık üzerine konuşurken, konu döndü dolaştı eğitime geldi. Oradaki genç kadınlara “Çocukların okul eğitimi yanı sıra bir de hobileri olmalıdır. Örneğin müzik, resim dersi alsınlar” dedim. Orta yaşlı bir kadın söz istedi ve dedi ki: “Doktor Bey, ben çocuğumu müzük okula kaydettirdim, ama koca olacak adam (aynen böyle) bana “Senin başlarım müziğine” dedi ve bu iş bitti.” Bu verdiğim örnek tek bir örnek değildir. Bunun gibi daha yüzlercesi var... Demekki aileler ilgisiz veya sorumsuz değildirler.
2. Almanya`da veya başka diğer bir Avrupa ülkesinde Türk çocukları eğitimden uzak kalıyorlarsa, burada ne anneyi ne de babayı suçlamak doğru olur. Suç onlarda değildir. Suçlu olanlar, onları bilgiden uzak tutanlar, onlara çağdaş eğitim vermeyenler ve onlara yol göstermeyenlerdir. Bilinen bir gerçek var: Buralarda yaşayanların ülkelerinde aldıkları eğitime, eğitim denmez. Bu verilen eğitim de gerçek bir eğitim olmadığı için de onların bilinçli bir şekilde hareket etmelerine yardımcı olamamaktadır. Burada sırası gelmişken Uğur Mumcu`nun sözünü hatırlayalım: “Bilgi sahibi olunmadan fikir sahibi olunmaz”
3. Peki, bu aileleri kim yönlendirecek? Onlara gerçek yolu kim gösterecek? Avrupa ülkelerinde sayısız Aile Birliği, Veli Dernekleri, Öğretmen Dernekleri var. Herhalde burada bunların görevlerini saymaya gerek yoktur, çünkü neden ve ne için kuruldukları adlarından belli... Size bir örnek daha: Bir baba ki, tutumundan eğitimsiz olduğu belli. Kendisini hoca olarak tanıtan birisinden yardım istiyor: Yardımın nedeni de şu; kızı söz dinlemiyormuş. Hocadan istediği, onu evine bağlı, itaatkâr kılmak için dua okuması. Bu verdiğim örnek de tek değil, yüzlercesi var hem de daha da beteri. Düşünebiliyormusuz, bu baba belki de 48 yıldır Avrupa`da yaşıyor ve bir nebze ne 20. Ne de 21 yüzyıldan nasibini almış. Doktoru, psikoloğu olan bir ülkede bunlara gidip çare arama yerine, gidip kendisini hoca olarak tanıtan birinden nasihat alıp kızını eve kapatmak istiyor. Ve genç kızımız da “aileler ilgisiz” diyor. Gerek Türkiye`de gerekse Avrupa ülkelerinde eğitim görmüş veya çağdaş eğitim almış ailelerde bu ilgisizlik hemen hemen hiç yoktur. Onların çocukları lise ve üniversiteleri bitirerek iyi bir mevkilere gelmişlerdir. Avrupa`da da bunun sayısız örnekleri vardır.

4. Bu 18 yaşındaki kızımız, yaşı ilerledikçe olayları daha iyi anlayacak, bizzat görerek yaşayacaktır.

Dr. Yüksel Cavlak