Jataka der ki

„Körü körüne, kontrol etmeden hiç bir insana inanma. Onun itimat verici, yahut yalancı, sahtekar olup olmadığını bilmiyorsun. Sana verebilecek olan güzel, çekici sözlere kanma. Kendisini bir aslandan koruyan dişi geyik gibi ol.“
Bu toplun karşısına 11 Kasım 1938 yılından bu yana kimler çıkmadı ki... Hepsi aynı sözleri kullandılar ve her defasında da bu toplum, körü körüne onlara inandı, hayal kırıklığına uğradı. Jataka`nın ifade ettiğinin tam tersini yaptılar 70 yıl boyunca. İnsan bir yanılır, iki yanılır, ben diyeyim 10 siz diyeniz 20 kez yanılır! 70 yıl boyunca yanılmaya nasıl bir ad takılır, onu da siz bilin...
Toplum hiç bir zaman bir geyik kadar kuşkulu olamadı. Her defasında tuzağa düşürüldü ve „bu kez çok dikkatli olmalıyım“ diyemedi.
Evlerinde köpek besleyenler bilir; sizi sahibi olarak kabullenen bir köpek, der seferinde yanına kuyruğunu sallarak gelir. Mimikleri olmadığından sevincini kuyruğunu sallayarak belli etmeye çalışır. Yanınıza gelen köpeğe vurduğunuzda, hemen kızarak yanınızdan ayrılır, gider. Fakat bir müddet sonra, onu tekrar yanınıza çağırdığınızda, kuyruğunu sallayarak gelir, çünkü biz an önceki kötü muameleyi unutmuştur. İşte 70 yıldır toplumun yaptığı da bunun gibidir. Seçtiği iktidar onu aç sefil, bırakmıştır, hakkını arayamamıştır, ama seçim zamanı geldiğinde, her şeyi unutarak, gene oyunu kendisine kötü muamele yapana, acımazsızca kullanana vermiştir.
Bu iyi niyetin altında, elbette ki toplumun iyi eğitilmemiş olması yatmaktadır. Bilgisizlik kendisini, her defasında tuzağa düşürmektedir. Bu bilgisizlik, yapılanları unutmasına zemin hazırlamaktadır.
Fakat bir de şu gerçek vardır; yıllarca kazınlanmanın geride bıraktığı izler mevcuttur. Toplum en azından bunların bir veya ikisini hatırlasa, körü körüne kendisini aldatanların peşinden koşmayacak... Bu bilinçaltındaki lzlerin su yüzüne çıkması için de gerçek aydınlara ihtiyaç duyulmaktadır. Var mı dersiniz!!!

Dr. Yüksel Cavlak