Köpeği geri alırım ha!

tarafından **Rıza ZELYUT** 2008-12-12, 13:33

Bugün köpeklerden söz edeceğiz.
Büyük vatan şairimiz Namık Kemal'in sözünü ettiği köpeklerden değil.
Bir taşlamasında ne demişti o:
'Ne utanmaz köpekleriz
Kimi görsek etekleriz'
Türkçede; eteklemek; eteğini öpmek, baş eğmek, birinin önünde alçalmak demek.
Köpek öyle midir?
Değil...
Köpek
sadıktır. Sahibine ölümüne bağlıdır. Bu bağlılığı, hödük insan
tarafından anlaşılamamış ve aşağılanmıştır. Geçmiş çağlarda aşağı
insan; köpeğe benzetilerek köpeğe en büyük haksızlık yapılmıştır.
İnsanoğlu;
kendisine yararı dokunan hayvanları aşağılarken aslan-kaplan gibi
yırtıcıları yüceltmiştir. Bugün birisine aslan dediğimizde o kişi mutlu
olur; eşek desek kavga çıkartır. Halbuki eşek insanoğlunun en cefakar
dostlarından birisi olmuştur. Eşek sıpası en sevimli yavrulardan
birisidir ama biz; kızdığımız bir çocuğa eşek sıpası diyerek hakaret
ederiz. Acaba eşek sıpasının gözlerinden güzel göz başka hangi hayvanda
vardır...
Neyse, biz gelelim şu hikayeye:
Abbasi devletinin
halifelerinden Mehdi zamanında, dönemin ünlü ozanı Ebu Dellame,
padişaha bir kaside takdim eder. Kasideler; Arap edebiyatına özgü uzun
şiirlerdir. İkişerlik dizelerden oluşan beytler halinde sürer giderler.
Padişahlara sunulan kasideler; övgü için yazılırlar.
Halife Mehdi, kendisini yücelten bu kasideyi pek beğenir ve şaire sorar:
-Sana bu kasiden için ne caize (hediye) vereyim?
Ebu Dellame der ki:
-Efendimiz, bendeniz bir av köpeği isterim.
Padişah şaşırır:
-Böyle güzel bir kasidenin karşılığı hiç bir av köpeği olur mu?
-Efendimiz; ben kulunuz böyle istiyorum...
-Peki sana istediğin gibi bir av köpeği versinler.
Bunun üzerine şair der ki:
-Fakat efendim, bendeniz ava neyle gideceğim?
-Hakkın var; bir de at versinler...
-Çıplak ata nasıl bineceğim?
-Haklısın haklısın; bir de güzel eyer takımı versinler.
-Efendimiz bu ata kim bakacak?
-Elbette, bir de köle lazım, versinler...
-Aman efendim ben bu atı nerede barındıracağım?
-Bir de ahır versinler...
-Efendimiz, köleyi nerede yatırayım?
-Bir ev de versinler...
-Eve kim bakacak, yemeğimizi kim pişirecek?
-O zaman bir de cariye versinler...
-Efendimiz bu kadar halkı ben nasıl doyuracağım?
-Bin altın da harçlık versinler...
-Efendimiz!...
Halife Mehdi tam burada şairin sözünü keser ve şöyle der:
-Eğer masrafı idare etmeye bir kethüda, hesapları tutmaya bir de katip istersen, köpeği geri alırım ha!
***
Zavallı
köpek; ozanlar arasında atışmalarda da yergi için bol bol
kullanılmıştır. Büyük divan şairi Nefi'nin hayatında da bunu görüyoruz.
Müthiş taşlamalarıyla vezirleri bile rahatsız eden Nefi'ye dönemin
saray erkanından Tahir Efendi, 'Kelb' yani köpek diye taş atmıştı.
Nefi, bu taşa şu dörtlükle karşılık verdi:
Tahir Efendi bize kelb demiş
İltifatı bu sözde zahirdir
Maliki mezhebim benim zira
İ'tikadımca kelb tahirdir
Bilindiği
üzere; köpek Şafii mezhebinde çok pis kabul edilir. Maliki mezhebinde
ise köpek pis sayılmaz. İşte Nefi; bu somut durumu anlatmak istiyor
görünürken asıl köpeğin Tahir Efendi olduğunu söylüyor. çünkü tahir;
temiz demektir. Şiir de şöyle oluyor: 'Tahir Efendi bana köpek (kelb)
demiş. İltifat ettiği sözlerinden anlaşılıyor (zahir oluyor). Benim
mezhebim Malikidir ve bizde köpek tahirdir (temizdir)'
Nefi'nin
hicivlerinden başta Sadrazam Bayram Paşa olmak üzere saray ileri
gelenleri rahatsız olmuşlardı. Bu büyük ozan Sadrazam Bayram Paşa'nın
27.01.1635 tarihinde verdiği bir emirle, Boynueğri Mehmet Ağa
tarafından Saray'ın odunluğunda boğduruldu ve Sarayburnu'ndan denize
atıldı.
Nefi, kendisini itekleyerek odunluğa sokan zenci ağaya da
son anda yapacağını yapmıştır. Elindeki divitten mürekkebi beyaz
deftere damlatan celladına dönen Nefi; 'Ağa,dikkat et, deftere terin
damladı!' demiştir.
Allah rahmet etsin.
Cellatlar gittiler ama Nefi hala bizlerle...

Sitemize hoş geldiniz sayın

Misafir

Köpeği geri alırım ha!

Köpeği geri alırım ha!