Yurtdışındaki Atatürk anıtları

Şili, Küba, Avustralya, Romanya vs. gibi dünyanın birçok ülkelerinde, Mustafa Kemal`in büstleri, heykelleri bulunmaktadır. Bu ülkelerde O, sevilip sayılmaktadır. Çanakkale savaşında Anzak askerlerinin ölmesine rağmen, Türk ve Aznak askerlerinin anısına bir Atatürk büstü dikilmiştir.
Aynı şekilde, İngilizleri, Fransızları, İtalyanları ve Yunanları Türk topraklarından kovan Mustafa Kemal, takdir edilmektedir. Galiba bu dünyada O`nu tek sevmeyen bir ülke varsa varsa o da Türkiye`dir.
Diyeceksiniz ki; “Mustafa Kemal`i sevmez, saymaz olur muyuz? Ülkenin her tarafını ve hatta odalarımızı O`nun resimleriyle, büstleriyle süsledik. He zaman O`nu anıyoruz, kalbimize gömdük. Akan gözyaşlarımız O`nun içindir”
Doğru, ama bütün yapılanlar sözde, yapmacık olduktan sonra! Eloğlu galiba O`nu bizden daha çok seviyor, sayıyor ki, kendi düşüncesine ters düşmesine rağmen, değerini verebiliyor.
Keşke 70 yıldır, heykellerini dikmeseydik, odalarımızı, bürolarımızı resimleriyle süslemeseydik. Bunların yerine devrimlerinin, ilkelerinin gerçek bekçileri olsaydık. Timsah gözyaşları yerine, gerçek gözyaşları dökseydik. Yapmacık sevgi ve saygı yerine, eloğlu gibi, gerçekten O`nu sevseydik.1923`ten 10 Kasım 1938`e kadar, Türk halkı O`nu kendi canından çok sevdi, saydı, değer verdi. Fakat tarih 11 Kasım`dan, başa geçenler bu sevgiyi, saygıyı O`na çok gördüler, adeta kıskandılar. Halkın O`na olan bu sevgisini azaltmak için ellerinden geleni yaptılar. Toplum o hale getirildi ki, adını duymak bile onları rahatsız etmeye başladı. Geriye gerçek sevgiden sadece, anılar ve bu anıları anmak kaldı... İyi ki, bilgisayar, internet icat edildi. Onların sayesinde Mustafa Kemal hakkındaki anılar etrafa yayılmaya başladı! “Atatürk ve Çek” adlı bir anı internette. Bu anıyı okuyunca, insan ister istemez ilk önce duygulanıyor ve sonra da haykırmak istiyor:
“Ülkeyi yönetenler böyle büyük bir devlet adamına yaptıkları saygısızlıktan dolayı utansınlar.”
Gerçeğe döndüğümüzde, bu ve buna benzer anıların ne bize ne de ülkemize bir faydası vardır. Çünkü bütün bunlar kagıt üzerinde kalıyor ve eyleme geçemiyor.
O zaman ne yapmalıyız diye soru zihinleri karıştırıyor. Ne mi yapmalıyız?
Kendimizi, bazen güzel, bazen hüzünlü hayallerimizden kurtarıp uyanmalıyız gerçeğe dönmeliyiz.
Mustafa Kemal`in aramızdan 10 Kasım`da ayrıldığına inanmalıyız.
Karşıdevrimin 11 Kasım`da başlayarak, O nu ve ilkelerini sinsice kemirdiğini, yok etmeye çalıştığını artık öğrenmeliyiz.
Ah vah ile ne O`nun ne de ilkelerinin geri getirebileceğini her şeyden önce Cumhuriyeti kurtaracağımızı belleğimizden silip atmalıyız.
Tek ve en etkin yolun, gerçek Mustafa Kemal`in Neferleri olarak bir araya gelmekte olduğu bilincine varmaktır. Ancak bu sayede, hem karşıdevrimle mücadele ederek ve sert adımlarla “Daş başını duman almış yürüyelim arkadaşlar” marşını söyleyerek hedefe ulaşabiliriz.
Gerisi teferruattur, teferruat....

Dr. Yüksel Cavlak