Ermeni terörü yayılıyor

Türk milletini Ermeni soykırımcısı gösterenlere; olayların başlamasını ve sürmesini iyi izlemelerini öneriyorum.
Osmanlı Devleti; Ermenilere en uygun hayat ortamı yaratmış olmasına karşın; İngiliz, Rus, Fransız kışkırtmaları ile Osmanlı sınırları içindeki Ermeniler terör eylemlerine başladılar. Bu eylemler başta İstanbul olmak üzere Vilayet-i Sitte denilen bölgelerde yaygınlaştırıldı. Mamüratülaziz (Bugünkü Elazığ), Diyarbakır, Erzurum, Sivas, Van ve Bitlis, 'Altı Vilayet' adı altında Ermeni devletinin hayali toprakları ilan edilmişti. Buralarda 1890’dan başlayarak Ermeni isyanları patlamaya başladı. Plana göre; Ermeniler isyan çıkaracak, büyük devletler de gelip, Vilayeti Sitte’de bir Ermeni devleti kuracaklardı. 1890 Erzurum ve Kumkapı, 1894 Birinci Sasun (Bugün Siirt’in Sason ilçesi) isyanlarını çıkardılar. 29 Eylül 1895'ten başlayarak arka arkaya isyanlar çıktı. Sırasıyla, Sivas Divriği, Babıali, Trabzon, Eğin (Elaziz), Kayseri Develi, İzmit Mutasarrıflığı Akhisar, Erzincan (Erzurum), Zeytun, Bitlis, Gümüşhane (Trabzon), Bayburt (Erzurum), Maraş (Halep), Urfa (Halep), Erzurum, Diyarbekir, Siverek (Diyarbekir), Malatya (Elaziz), Harput (Elaziz), Arapkir (Elaziz), Sivas, Merzifon (Sivas), Antep (Halep), Maraş (Halep), Muş (Bitlis), Kayseri (Ankara), Yozgat (Ankara) isyanları yaşandı. 24 Ekim 1895-28 Ocak 1896 Zeytun ayaklanması 20 bin Türk'ün ölümüne yol açtı.14-24 Haziran 1896’da da Van ayaklanması yaşandı.
Bunun üzerine padişah Abdülhamit Doğu'daki aşiret reislerinden Hamidiye Alayları denilen yerel milis kuvvetleri oluşturttu. Kürtlerden oluşan bu alaylar; Ermenilere karşı mücadeleye başladılar. Daha sonra serserileşen bu alaylar Alevileri, hatta, tarafsız Kürtleri de katlettiler.
Lakin Ermeniler İstanbul'da işi iyice azıtmışlardı. 1895'te Babıali'ye yürümüşler; halkla çatışmışlardı. 1896'da Osmanlı Bankası'na girip bombalamışlar; Ermeni-Türk çatışmasında pekçok insan ölmüştü. 1905 yılında padişah 2. Abdülhamit'e bombalı saldırı düzenlemişlerdi. 1909 yılında Adana'da Ermeni-Türk çatışması kanlı olaylara yol açmıştı.
Tam bu süreçte Osmanlı Devleti Kuzey Afrika'dan atılıyor; Balkan Savaşları ile de düşman güçler Çatalca önlerine kadar geliyordu. Ermeniler; bunu fırsat bilerek çeteler oluşturup Türk nüfusa karşı terör oluşturuyorlardı.

DEDELERİMDEN DİNLEDİM
Buradan şunu da açıklamalıyım: 1915 baharında Osmanlı Devleti'nin Ermenileri Suriye'ye sürmesi; aslında halk arasında başlayan çete savaşlarının önünü almak amacıyla da düzenlendi. Dedelerim de ninelerim de ben çocukken ikide bir anlatmışlardır. Niksar çevresindeki Ermenilerin çeteler kurup kadınları dağa kaldırdıkları, onları soyup kızgın sacın üzerinde oynattıkları gibi hikayeler bugün de kulaklarımdadır. Unutulmasın ki bu Ermeni zulmü yüzünden halk kültüründe 'Ermeni misin!' sözü ile zalim insan anlatılır olmuştur. Yine şu bir gerçek ki bu Ermeni çetelere Ermeni halkının çoğunluğu katılmamıştır.
Elbette hemen karşı çeteler kurulmuştur. Niksar'da Fatlılı Ali Çavuş'un çevresinde toplanan silahşorlar; pekçok Ermeni'yi katletmişlerdir. Bunların içinde; babamın amcası olan Liloğ Hüseyin de bulunuyormuş. Onun bu süreçte bol bol altın ele geçirdiği de anlatılıyordu. Lakin; 1939 depreminde iki oğlunu ve karısını yitirmesi de bu olaylara bağlanıyordu.
Anamın babası ise onbaşı olarak Ermeni sürgününde yer almıştı. O da sürgün sırasında birçok Ermeni'nin hastalıktan ve açlıktan öldüğünü anlatmıştır. Bunları anlatırken de hep yazıklanmıştır. Yani milletimiz, bu olaylardan zevk almamış, üzüntü duymuştur. Ayrıca sürgünde görevli olan dedem; askerin asla Ermenileri öldürmediğini söylemiştir.Ermenileri katledenlerden nefretle söz eden dedelerimin ve ninelerimin anlattığına göre; Ermenilere karşı devlet bir yok etme politikası yürütmemiştir.
Bölgedeki çatışma Ermeni çeteleri ile Türk çeteler arasında meydana gelmiş; 1. Dünya Savaşı başlayınca, bu iş daha tehlikeli bir hal almıştır. Çünkü; Doğu'daki Ermeniler Rus orduları ile işbirliği yapmışlar, güç durumdaki Osmanlı ordusunu arkadan vurmuşlardır.
Bunun en açık örneğini 1915'te Van'da Ermeni isyanında ve Rusların bu şehri işgal etmesinde görmekteyiz.
Ermeniler; aralarında Birleşik Amerika'nın da bulunduğu beyaz batılı Hıristiyan sömürgeciler tarafından kışkırtılmış; yetersiz güçleri ile bu emperyalistlere güvenerek Osmanlı Devleti'ne savaş açmışlar ve bu savaşta zayiata uğramışlardır.

BELGELERİ OKUYUN
Günümüzde birçok Batılı tarihçi de Ermeni soykırımını kabul etmemektedir. Buradan Ermeni olaylarını tek yanlı yorumlayarak Türk milletini suçlu görenlere bir belge daha aktarayım. Bu belge; daha 1850'lerde bile Ermeni yöneticilerin Türklerden son derece memnun olduklarını gösteriyor. Türk düşmanları; açsınlar Karl Marx'ın dilimize Doğu Sorunu olarak çevrilen eserindeki o makalesine bir bir baksınlar.
Kırım Savaşı öncesinde Rusya'nın Türkiye'yi tehdit etmesi üzerine Ermeni Prensi Leo, Londra'dan Türkiye'deki Ermenilere şöyle sesleniyor:
Sevgili kardeşlerim, sadık yurttaşlarım!.. İstediğimiz ve yürekten arzumuz, kanınızın son damlasına kadar ülkenizi (Osmanlı Devleti) ve Sultan'ı (O zamanki Osmanlı Sultan'ı Abdülmecit'i), Kuzey'in zalimine (Rusya'ya) karşı savunmanızdır.
Anımsayın kardeşlerim! Türkiye'de Rus kamçısı yoktur; burun deliklerinizi yırtmazlar; kadınlarınız gizlice ya da halkın gözleri önünde kamçılanmaz. Sultanın hükümranlığı altında insanlık vardır; buna karşılık Kuzey'in o zaliminin hükümranlığı altında ise sadece gaddarlık vardır. Bu nedenle kendinizi Tanrının gösterdiği yola sokun ve ülkenizin özgürlüğü ve şimdiki hükümdarınız için kahramanca savaşın. Engeller kurmak için evinizi yıkın, silahınız yoksa masa ve sandalyenizi parçalayın ve kendinizi onunla savunun. Zafer yolunda kılavunuz yüce Tanrı olsun.'
Bu belge 1 Temmuz 1853 tarihli New York Daily Tribune Gazetesi'nde yayımlanmıştır. Türk milletine o zamanki Ermeni yöneticilerin nasıl saygı duyduklarını görüyorsunuz.
İmzacı beyler; milletinizi sevmeyebilirsiniz ama eğer biraz insanlığınız kalmış ise bu soruna sömürgecilerin gözüyle değil de tarafsız bir gözle bakın, yeter.

İZİN RİCASI: İş gezisi nedeniyle Suriye'de bulunduğum için yazılarıma birkaç gün ara veriyorum