2008'den 2009'a
“Zamanların en iyisi idi... Zamanların en kötüsü idi; bilgelik çağı
idi, budalalıklar çağı idi; aydınlık mevsimi idi. Karanlıklar mevsimi
idi; umutların ilkbaharı idi, umutsuzluğun kışı idi; önümüzde her şey
vardı, önümüzde hiçbir şey yoktu; hepimiz doğru cennete gidiyorduk,
hepimiz aksi tarafa gidiyorduk.”
Ünlü İngiliz romancısı Charles
Dickens’ın 1856’da, konusu Fransız Devrimi (1789 -1799) esnasında geçen
“İki Şehrin Öyküsü” romanı, bu satırlarla başlar ve her yılbaşında
geçerlidir! Belki bu yılbaşında, ülkemiz için, özellikle, öyle!
Fırtınalı bir yıla giriyoruz ve kendimize gelmezsek, aydınlıktan
karanlıklara, cennet yerine aksi yöne de gidebiliriz.
Ülkelerin
hayatı, insanların hayatı gibi bir dizidir; “yapacağız”, “yapalım”,
yapsaydık “, ” neden-nasıl yapamadık “, ” nerede yanlış yaptık “, keşke
yapsaydık. Keşke yapmasaydık ve “nerede yanlış yaptık”. “Ve keşke
hayatımızı yeni baştan yaşayabilsek”... Sonunda” keşkeler “biter;
“tekrarı” da yoktur, bu “hayat oyununun”!
Bu gerçek, insanlar için
varit, ama ülkeler ve milletler için çok “ölümcül” olabiliyor! Eğer bir
millet bu “keşkeler-yapmak istediklerimiz”, “fakat yapmadıklarımız”
yüzünden biterse, yeniden, dirilmesi imkânsız olmasa da kolay olmaz! Ve
şimdi, “zamanlarımızın” kötüsünü yaşamaktayız!
Fazla “umutsuz” olduğum için, fazla mı kötümserim! Ne de olsa, “umut” milletimizin “ekmeği”!

Eski yılbaşları
Çocukken, yılbaşlarında,
becerikli anam, bize kendi yaptığı figürlerle, Karagöz, kukla
oynatırdı. Gece tombala, “kızmabirader” oynar ve radyodan “Tayyare
Piyangosu” çekilişinin sonuçlarını beklerdik! Daha sonraları, tek TV
kanalında, “dansöz çıkacak mı, çıkarsa kıyafeti ne olacak diye merak
ederdik. Türk Hava Kuvvetleri’ne uçak almak için kurulan” Tayyare
Piyangosu” genel devlet gelirlerine katkı yapacak şekilde “Milli
Piyango” oldu. Şimdi o, yabancılara satılacak! Bari adını
değiştirseler, mesela “Arap Piyangosu” deseler!
“Dansöz”
meselesine gelince; tek kanalın yerinde yerel ve genel 1500 kanal var.
Hemen hemen her birinde “dansözler” her gece, şakır şakır, neredeyse
çırılçıplak oynamakta! Evet, Türkiye değişti, değerler değişti! Nereye
kadar!..

Benim yılbaşılarım
Gençliğimde ve sonraları, yılbaşlarım, çoğunlukla hüzünlü geçmiştir.
Hayatımın
en güzel yılbaşısı okuldan mezun olacağım 1944 yılbaşısı idi. Babam,
bize, ilk smokin elbisemizi diktirmiş ve bütün aileyi bir gece kulübüne
götürmüştü. Bu ailemizin topluca kutladığı son yılbaşı oldu!
En
hüzünlü yılbaşım 1960 yılbaşısı idi! Basın Yayın Genel Müdürü idim ve
Başbakan Adnan Menderes’e, İstanbul’da refakat ediyordum. O gece
Hürriyet gazetesi sahibi Haldun Simavi, Başbakan’ın Özel Kalem Müdürü
Ercüment Yavuzalp’ı ve beni Taksim’deki apartmanına davet etmişti! O
gece, hiçbirimizin neşesi yoktu; sanki beş ay sonra, 27 Mayıs’ta
olacakları, vukuundan önce hissetmiş gibi hepimiz hüzünlüydük!
Mâlum
olmuş; 1961 yılını Yassıada’da “karşıladım” ! Gelecek için hiçbir
umudum kalmamıştı! “Umut, hüzün”, ne kelime, sonra neler olacakların
tarifsiz umutsuzluğu içindeydim!
Ve şimdi, 2009 yılının başında,
ben “uzatmaları oynarken” kendim için, “keşke” diyecek halim yok;
ülkemin geleceğinden endişe ediyorum!
Bakın Sayın Başbakan’ımız
gelecek yılın neler getireceğinin ilk işaretini verdi. Kürtçe yayın
yapacak TRT 6 Kanalı’nın açılışında Kürtçe, ’TRT Şeş bi xwêr be’demiş!
Sonra bu kanalda Ermenice yayın da yapılacakmış! O zaman da bunu
herhalde Ermenice kutlar... Daha sonra Rumca yayınlar başlayınca
“Tikaynis kalaysi” de der! Malum ya AB sürecindeyiz!
Ama dedim ya “umut” milletimizin “ekmeği”; gene de hiç umutsuz değilim!

Yılbaşı tebrikim
Sevgili okuyucularım, sizin
yeni yılınızı kutlarken Silivri’deki dostlarımın, yeni yılda
aklanmalarını ve hürriyetlerine kavuşmalarını diliyorum! “Damdan
düşenin halinden damdan düşen anlar” derler. “Damda” (Silivri’de) yatan
dostların hallerini, daha önce “Yassıada damında” yatan ben, çok iyi
anlıyorum ve onlar için hüzün duyuyorum. Allah yardımcıları olsun!
Ve asıl, ülkemizi karanlıklardan, aydınlıklara çıkarsın!