Fırsat vermediler
En ılımlı Rum yazarlar bile Kıbrıs meselesinin yüzde yüz
sorumluluğunu kabul edemiyor; “1963 olaylarını biz başlattık”
diyemiyor. Literatürlerinde “1963’te olaylar başladığında” gibi
deyimler vardır. Akritas Planı’nı bile tevil, tefsirle hafifletmeye
çalışırlar. Klerides “her iki taraf da silahlanmaktaydı” diyerek işin
içinden çıkmağa çalışır. Ancak arşivler yalan söylemez. Akritas Planı
Rumların ortaklık cumhuriyetine hiçbir zaman kalıcı gözü ile
bakmadıklarının kanıtıdır. Bu konuda “öldürücü” bir kanıt da 1965’te
Milli Muhafız Ordusu dedikleri anayasa dışı ordularının komutanı
General Karayannis’ten gelmiştir. 13 Haziran 1965’te Karayannis’in
Ethnikos Kiryx gazetesinde çıkan şu demecini birlikte okuyalım ve bunu
yaparken ortaklık cumhuriyetinin 16 Ağustos’ta ilân edildiğini
unutmayalım. Kısacası, Makarios 1960 Antlaşmaları’na kurucu ortağı
Kıbrıs Türklerinin Cumhurbaşkanı Yardımcısı Dr. Küçük ile birlikte
imzasını atarken, bu antlaşmalardan kurtulup Kıbrıs’ı Yunan yapmak
adımını da birlikte atıyordu. General Karayannis’in açıklaması
şöyledir: 1960 Ağustos’unda Makarios şu hususların uygulanmasına karar
verdi: A) Kıbrıslı Rumları silâhlandırarak savaşa hazır duruma getirmek
için örgütleme; B) Anayasa değişikliğini gerçekleştirerek Cumhurbaşkanı
Yardımcısı’nın veto hakkını ortadan kaldırarak devletin ahenkli
çalışmasına olanak sağlamak! Makarios önce Kıbrıs Rumlarını savaşa
hazır vaziyete getirecek özel bir planı harekete geçirdi. Bu plana göre
anayasa değişikliğine, Türk mukavemetini denetim altına alabildiğine
kanaat getirdiği anda geçilecekti. Böylece Kıbrıs Rumlarını savaşa
hazırlayan ve “örgüt” diye tanımlanan ve daha sonra Kıbrıs Milli Ordusu
diye bilinen örgüt gerçekleşmiş oldu. İçişleri Bakanı Polikarpos
Yorgacis bu örgütün komutanı, Temsilciler Meclisi Başkanı Glafkos
Klerides ve Çalışma Bakanı Tasos Papadopulos da komutan yardımcıları
olarak atandılar. Ve Makarios günü geldiğinde harekâtın başlaması
emrini verdi “. Kısacası 1960 cumhuriyetinin yaşama şansı yoktu. Rumlar
buna fırsat vermemekte kararlıydılar.
Masum insanların öldürülmesi
başladı. 103 köyden göç etmek zorunda kaldık. Kaderimiz toplu mezarlar,
teslim olmak veya göç olarak tayin edilmişti. Türk Mukavemet
Teşkilâtı’nın fedakâr mensupları ve halkımızın Türk’e yaraşır direnişi
sayesinde teslim olmadık, direndik ve bugünlere geldik. Bugün Rum
tarafında değişen bir şey yoktur. Liderler, Milli Konseylerinde oy
birliği ile alınan kararlara uymak zorunda. Bu kararlardan taviz
vermeyeceklerini yeniden duyurdular. Kilise ayni kilise ve Hristofyas
Kıbrıs’ta tek halk, tek egemenlik, tek devlet olduğunu kabul etmemizi,
Türkiye’nin de eli kanlı Rum idaresini meşru hükümet olarak tanımasını,
Kıbrıs’ın Türkiye’nin üye olmadığı bir AB’ye tümüyle üye olamayacağını
(Annan Planı döneminde unuttuğu gibi) devam eden görüşmeler süresince
de unutarak Kıbrıs üzerindeki Türk-Yunan dengesinden vazgeçmesini
beklemektedir. Var mısınız, yok musunuz? 2009’da bunlara cevap
vereceğiz.