Susurluk'tan Ergenekon'a

Fehmi Koru “Ergenekon” davası hususunda, “Konu giderek olağanüstü
dar ve kısır bir alana hapsedilme tehlikesini içinde barındırır hale
gelmeye başladı. Fazla geç olmadan bir akil adamlar’müdahalesine
ihtiyaç var ” diyor.
Haklı: davanın, zehirli sarmaşıklarını çözecek
’akil adamlara’çok ihtiyaç var! Ama o “akil adam-akıllı adamlar”
nerede? İnsanlarda akıl, “bilgelik” mi bıraktılar! Fehmi Koru ve
“şürekâsı”, herkese bir kulp takıyor, çamurlar atıyorlar ve
milletimizin anlamlı efsanesinin - maksatlı bir karabasana dönüşmesinin
asli failleri onlar! Diyojen gibi, elinize fener alıp, sokaklara
çıksanız “akil adam” değil aklı başında toplum bulamazsınız artık!
Hatta “Fenerin” adı bile kötüye çıktı.

“Encümen-i Daniş”
Evet bir zamanlar “akil
adamlar” vardı! Şimdi de, geleneksel “Encümen-i Daniş” “bilgelik”
geleneğini ve işlevini sürdürmekte! Bu “Encümen” toplantıları kapalı
olsa da, gizli değildi, varlığı her zaman mâlumdu... Hatta
toplantıları, bir zamanlar, Hilton’un bir salonunda yapılırdı. “Sivil
toplum örgütü” dernek filan da değil! Her görüşteki mümtaz kişilerden,
eski bakanlardan, emekli askerlerden, emekli diplomatlardan, “akil
adamlardan” oluşan, gönüllü tarafsız bir “meşveret” heyeti; ülke
meseleleri hususundaki, değerlendirmelerini ve tavsiyelerini, rapor
halinde, cumhurbaşkanlarına, başbakanlara iletirler. Ama bu raporlar
medyaya dağıtılmaz! Bu heyete, eski Hatay Cumhurbaşkanı rahmetli Tayfur
Sökmen ve rahmetli babam da katılırdı. Bunu söyledim, ama aklı
evveller, şimdi, babam dolayısıyla, “Ergenekoncu”, İstiklal
Mahkemeleri’ne de bağlarlarsa, şaşırmam!
Dikkat ediyor musunuz: Bu
davada bir tarafta hapsi Atatürkçü milliyetçi vatanperver sanıklar
-PKK’ya karşı savaşmış olanlar - diğer tarafta da Kürtçü, Ermenici,
Atatürk düşmanı, gerici tüm kişiler koalisyonu var. Köşeye sıkıştıkça,
gittikçe daha da pervasızlaşıyorlar: Amaçları geçmişle “hesaplaşmak”,
TC’yi ve ordusunu değiştirmek... Son kozlarını oynuyorsalar: Son
şansları bu! Bizlerin de Atatürk Cumhuriyeti’ni korumak ve muhafaza
etmek için son şansımız bu!

Eski bir yazım
11 Ocak 1998’de, Türkiye
gazetesindeki köşemde “Susurluk Raporu” konusunda, özetle “Bu rapor, ne
kadar dürüstçe, vukufla ve etraflıca hazırlanmış olursa olsun ve hatta
bütün hakikatleri ortaya çıkarmış olursa olsun, gene de hiç kimseyi
tatmin etmeyecektir. Çünkü evvela, Susurluk konusu politikacıların ve
medyanın kendi çıkarları bakımından elden çıkaramayacakları bir koz ve
çiğnemekten vazgeçemeyecekleri bir kocaman sakızdır. Kimseyi tatmin
etmeyecektir, Susurluk, çoğu sorumsuzca ve yakıştırmalarla, hatta hayal
gücü ile kazılan öyle bir gayya kuyusu, öylesine kördüğüm olmuş bir
meş’um yumaktır ki, hep ortada ülkemizin havasını devamlı olarak
kirletecek şüpheler kalacaktır. Bu da Türkiye’yi istikrarsızlaştırmak
isteyenlerin, bulanık sularda balık avlamak isteyenlerin işine gelir...
Gönül, Susurluk konusunda bir borç erteleme veya ambargo ilan
edilmesini ve bu konudaki iddia ve tartışmalara son verilmesini, olayın
tümüyle tarihin çöp kutusuna gönderilmesini isterdi. Tabii, tüm
gerçeklerin ortaya çıkarılması ve tüm suçluların cezalandırılmaları
zorunluluğu karşısında, bu arzum akademik kalıyor. Ne var ki, bu
zorunluluğa uymak mı, ülkemize ve toplumumuza daha fazla yarar
sağlayacak, yoksa bütün bu şüphelerden bir kâbustan uyanır gibi
arınmamız mı -tabii mümkün olabilirse- daha hayırlı olurdu? O başka
mesele! Öyle görünüyor ki, bir fevkalade ihtimali hariç daha uzun
yıllar ülkemiz bu kâbusu unutturacak büyük bir felaketle maazallah
karşılaşana veya büyük bir mutluluğa kavuşana, veyahut da, medyamız
daha büyük bir eğlence, siyasiler daha ilginç kozlar bulana kadar”
Susurluk’u Ergenekon okuyun!