Bir ülke bu kadar faili meçhul cinayetle yaşayamaz!
Zülfü LİVANELİ1 sayfadaki 1 sayfası
Bir ülke bu kadar faili meçhul cinayetle yaşayamaz!
tarafından Zülfü Livaneli 2009-01-30, 09:16
Bir ülke bu kadar faili meçhul cinayetle yaşayamaz!
Niye kıyamet kopmuyor anlamıyorum. Bir itirafçı Stockholm’de Neşe Düzel’e
konuşuyor, dehşet verici şeyler anlatıyor. Taraf Gazetesi’nde üç gündür
yayınlanıyor bunlar.
İtirafçı, faili meçhul deyip geçiştirilen
cinayetlerden söz ediyor, Silvan yoluna götürülerek başına kurşun
sıkılan üç sendikacının isimlerini veriyor.
Olayları o kadar
ayrıntılı, yer ve isim vererek anlatıyor ki; bütün bunların kurgu
olması ve bir insanın düş gücüyle ortaya çıkması olanaksız.
Ayrıca bu bilgiler, başka bilgilerle de örtüşüyor.
TBMM komisyonuna göre bu ülkede on altı bin faili meçhul kalmış cinayet var.
Dile kolay, on altı bin kişi öldürülmüş.
On altı bin ocak söndürülmüş.
Bunu tespit eden makam, Meclis Araştırma Komisyonu.
Bir ülke bu kadar cinayetle nasıl yaşar, hayatına nasıl devam eder?
Kendisine nasıl hukuk devleti ya da demokrasi adını layık görür?
***
Türkiye 90’lı yıllardaki bu pislikle mutlaka yüzleşmek zorunda.
Yüzleşecek ki arınsın, temizlensin, kendisinde yeni bir başlangıç yapacak gücü bulabilsin.
Bunları
halının altına süpürdükçe ülke hastalanıyor, karamsarlaşıyor,
insanların yaşama enerjisi kalmıyor, farkında değil misiniz?
Uzaktan izleyebildiğim kadarıyla bu ülkede 1990’lı yıllarda bir şeyler oldu.
Ayrıntılarını bilemem. Ben ne araştırmacı gazeteciyim ne de gizli servis görevlisi.
Ama okuduklarınızı alt alta koyup düşündüğünüz zaman belli oluyor ki korkunç bir cinnet dönemi yaşadık.
Geriye baktıkça insan ürperiyor doğrusu.
Çünkü
o yıllarda, temiz ve doğru bir şeyler yapabilme heyecanıyla ortaya
çıkan insanlar bu çeteler tarafından teker teker yok edilmiş.
Ben bunun çok yumuşak bir biçimini kendi hayatımda gördüm.
Bütün
iyi niyetimle kabul ettiğim bir adaylık sonucunda karşıma bu çeteler
çıktı, basınla işbirliği yaparak “bir solcu”yu durdurmak için olmadık
pislikler yaptılar.
Demek ki biraz daha ileri gitsek başka şeyler olacaktı.
***
Türkiye’nin bu katillerle mutlaka hesaplaşması gerekir dedim.
Ama umutlu musun diye sorarsanız “Hayır!” derim.
Çünkü
eğer bu konuda bir devr-i sabık yaratılırsa, o dönemin
cumhurbaşkanları, başbakanları, bakanları, generalleri, emniyetçileri
de okkanın altına gider.
Ki benim tanıdığım Türkiye buna izin vermez, ne yazık ki vermez.
Birkaç katili feda eder ve “devlete hizmeti geçmiş büyükler” olarak yollarına devam ederler.
Zavallı halk da onları başında taşır, cenaze törenlerinde ağlar.
Türkiye’ye en büyük kötülüğü kim yapmışsa, o el üstünde tutulur.
Niye kıyamet kopmuyor anlamıyorum. Bir itirafçı Stockholm’de Neşe Düzel’e
konuşuyor, dehşet verici şeyler anlatıyor. Taraf Gazetesi’nde üç gündür
yayınlanıyor bunlar.
İtirafçı, faili meçhul deyip geçiştirilen
cinayetlerden söz ediyor, Silvan yoluna götürülerek başına kurşun
sıkılan üç sendikacının isimlerini veriyor.
Olayları o kadar
ayrıntılı, yer ve isim vererek anlatıyor ki; bütün bunların kurgu
olması ve bir insanın düş gücüyle ortaya çıkması olanaksız.
Ayrıca bu bilgiler, başka bilgilerle de örtüşüyor.
TBMM komisyonuna göre bu ülkede on altı bin faili meçhul kalmış cinayet var.
Dile kolay, on altı bin kişi öldürülmüş.
On altı bin ocak söndürülmüş.
Bunu tespit eden makam, Meclis Araştırma Komisyonu.
Bir ülke bu kadar cinayetle nasıl yaşar, hayatına nasıl devam eder?
Kendisine nasıl hukuk devleti ya da demokrasi adını layık görür?
***
Türkiye 90’lı yıllardaki bu pislikle mutlaka yüzleşmek zorunda.
Yüzleşecek ki arınsın, temizlensin, kendisinde yeni bir başlangıç yapacak gücü bulabilsin.
Bunları
halının altına süpürdükçe ülke hastalanıyor, karamsarlaşıyor,
insanların yaşama enerjisi kalmıyor, farkında değil misiniz?
Uzaktan izleyebildiğim kadarıyla bu ülkede 1990’lı yıllarda bir şeyler oldu.
Ayrıntılarını bilemem. Ben ne araştırmacı gazeteciyim ne de gizli servis görevlisi.
Ama okuduklarınızı alt alta koyup düşündüğünüz zaman belli oluyor ki korkunç bir cinnet dönemi yaşadık.
Geriye baktıkça insan ürperiyor doğrusu.
Çünkü
o yıllarda, temiz ve doğru bir şeyler yapabilme heyecanıyla ortaya
çıkan insanlar bu çeteler tarafından teker teker yok edilmiş.
Ben bunun çok yumuşak bir biçimini kendi hayatımda gördüm.
Bütün
iyi niyetimle kabul ettiğim bir adaylık sonucunda karşıma bu çeteler
çıktı, basınla işbirliği yaparak “bir solcu”yu durdurmak için olmadık
pislikler yaptılar.
Demek ki biraz daha ileri gitsek başka şeyler olacaktı.
***
Türkiye’nin bu katillerle mutlaka hesaplaşması gerekir dedim.
Ama umutlu musun diye sorarsanız “Hayır!” derim.
Çünkü
eğer bu konuda bir devr-i sabık yaratılırsa, o dönemin
cumhurbaşkanları, başbakanları, bakanları, generalleri, emniyetçileri
de okkanın altına gider.
Ki benim tanıdığım Türkiye buna izin vermez, ne yazık ki vermez.
Birkaç katili feda eder ve “devlete hizmeti geçmiş büyükler” olarak yollarına devam ederler.
Zavallı halk da onları başında taşır, cenaze törenlerinde ağlar.
Türkiye’ye en büyük kötülüğü kim yapmışsa, o el üstünde tutulur.
Zülfü Livaneli- GÜMÜŞ ÜYE
-
Mesaj Sayısı : 81
Yaş : 78
ŞEHİR : yazar
Meslek : yazar
Öğrenim Durumu : yazar
Aldığı Teşekkür : 10
Kayıt tarihi : 25/11/08
Similar topics1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz