Manşetler şöyleydi:

“Kozmik takibe suçüstü!”

“Sivil Kango’da yakalandılar!”


“Araçlarda dinleme cihazı var!”

“Bu kez kaçamadılar!”

Aşçı çıktı iyi mi...

Kod adı, düdüklü tencere.

İhbarcı, gurme.

“Flaş, flaş, flaş, suikast silahı kepçenin seri numaraları silinmiş sayın seyirciler... Dinleme cihazı olduğundan şüphelenilen mutfak robotu, Adli Tıp’a gönderildi... Bagajdaki kuru fasulyeye de, yiyenler gürültü çıkarmasın diye susturucu takıldığı iddia ediliyor.”

Meğer, babasıyla telefonda konuşurken dinlemeye takılmış bu aşçı er...

- İşler nasıl oğlum?

- Valla nasıl olsun, soyuyoruz, oyuyoruz, rendeliyoruz, haşlıyoruz, bazen yakıyoruz filan.

Dinlesen... İşkenceci er!

“Zavallı patatese bunu yapan, maazallah, memlekete neler yapar kimbilir sayın seyirciler...”

Ankara’da elini sallasan generale çarpıyor, bunlar yakalaya yakalaya er yakaladı. Onlar da, aşçı, marangoz ve elektrikçi... “Takip işi”nde olduğu öne sürülen uzman çavuşun da, gözü bozukmuş, raporlu, doktora gidiyormuş.

Şöyle bi muayene mesela...

- Bu kim?

- Bülent Arınç.

- Kardeşim sen 8 numara miyop, 12 numara hipermetropsun, Cemil Çiçek o.

Şaka bir yana... Eskiden Gırgır,
Fırt gibi mizah dergilerimiz 1 milyon
tiraja ulaşırdı. Şimdi artık, yandaş arkadaşlar var, oku, seyret, yerlere yat... Nasıl satsın mizah dergileri.



Okura not:

Israrla soruyorsunuz, gazetenizin yılbaşı film afişleri ekinde bütün yazarlar var, siz yoksunuz, niye? Benim sözleşmem Pirelli’yle çünkü... Onun takviminde olacağım.