Bedrettin
Yılmaz ÖZDİL1 sayfadaki 1 sayfası
Bedrettin
tarafından YILMAZ ÖZDİL 2010-01-13, 02:26
Bazılarının vicdanı tertemiz.
Hiç kullanmıyorlar çünkü.
*
Bedrettin... 5 yaşında.
3 yıldır mendil satıyor.
2 yaşından beri yani.
*
Ana-babası dilenci organizatörü... Her sabah bırakıyorlar bi yere, aç bilaç, akşama alıyorlar “kumbara” Bedrettin’i... O sabah diktikleri yer, metrobüs durağı... Akşam geliyorlar ki, yok.
*
Def olup gidiyorlar...
Geberdi herhalde, boşver.
5 tane daha var.
*
Ertesi sabah, gün ışırken, Haliç kıyısında temizlik yapıyor çöpçüler, günahlarını süpürüyorlar kahpe İstanbul’un... Köpek leşi midir nedir o öyle? Yakından bakıyorlar ki, insan evladı... Kan revan. Surat ezilmiş, mosmor. Boynunda urgan... Nefes alıyor iyi mi. İnadına sanki.
*
Polis molis, hastane filan, ölmüyor Bedrettin; anlatıyor... Metrobüs durağına öbür mendilci çocuklar gelmiş, onlar 7-8 yaşında, “Burası bizim bölgemiz ulan” diyorlar, “ekmeğimize ortak olma...” Önce köpekle korkutuyorlar Bedrettin’i, ısırtıyorlar, sonra tekme tokat. Direniyor. Boynuna urgan geçirip, sıkıyorlar. Bayılıyor. Yol kenarına fırlatıp atıyorlar.
*
İstanbul’un her durağında, her kırmızı ışığında birkaç Bedrettin var.
*
Bir ellerinde kâğıt mendil, bir ellerinde gazete olur hep... Kış gelince katlayıp camları silerler gazeteyle... Yaz gelince, hem cam silerler, hem külah yapıp, kafalarına takarlar gazeteyi.
*
Mendil onlar için çok değerlidir; “boş kâğıt parçası”nın parayla satıldığını bilirler... Kerli ferli yazarların ahkâm kestiği “dolu kâğıt parçası” gazete ise, değer ifade etmez onlar için.
*
Herkes üzülüyormuş gibi yapar Bedrettinlere... Kimi “Toplumun suçu” gibi köfte fikirler fışkırtır; kimi “Para vermeyin, teşvik etmeyin” falan der... “Bunları toplayıp, Yassıada’da barındıralım” diyen öküz bile çıktı. Sanırsın, Adnan Menderes’tir Bedrettin.
*
Önerim şu:
Devlet eliyle ailelerinden alıp, izbe yurtlarda unutup, işsiz güçsüz tekrar sokağa salmanın bir manası yok. Biz istesek de, istemesek de, okula gitmesi gereken bu çocukları, “para toplamaları” için sokağa bırakacak ana-baba müsveddeleri... Gazete satsınlar.
*
Ona buna kınama göndermeyi maharet bilen gazeteci cemiyetleri, organize etsin, işe yarasın... Eminim, gazete patronları seve seve katılır. Seyyar bayi olsunlar.
*
Gazeteyi satsınlar.
Mendille alın terlerini silsinler.
Hiç kullanmıyorlar çünkü.
*
Bedrettin... 5 yaşında.
3 yıldır mendil satıyor.
2 yaşından beri yani.
*
Ana-babası dilenci organizatörü... Her sabah bırakıyorlar bi yere, aç bilaç, akşama alıyorlar “kumbara” Bedrettin’i... O sabah diktikleri yer, metrobüs durağı... Akşam geliyorlar ki, yok.
*
Def olup gidiyorlar...
Geberdi herhalde, boşver.
5 tane daha var.
*
Ertesi sabah, gün ışırken, Haliç kıyısında temizlik yapıyor çöpçüler, günahlarını süpürüyorlar kahpe İstanbul’un... Köpek leşi midir nedir o öyle? Yakından bakıyorlar ki, insan evladı... Kan revan. Surat ezilmiş, mosmor. Boynunda urgan... Nefes alıyor iyi mi. İnadına sanki.
*
Polis molis, hastane filan, ölmüyor Bedrettin; anlatıyor... Metrobüs durağına öbür mendilci çocuklar gelmiş, onlar 7-8 yaşında, “Burası bizim bölgemiz ulan” diyorlar, “ekmeğimize ortak olma...” Önce köpekle korkutuyorlar Bedrettin’i, ısırtıyorlar, sonra tekme tokat. Direniyor. Boynuna urgan geçirip, sıkıyorlar. Bayılıyor. Yol kenarına fırlatıp atıyorlar.
*
İstanbul’un her durağında, her kırmızı ışığında birkaç Bedrettin var.
*
Bir ellerinde kâğıt mendil, bir ellerinde gazete olur hep... Kış gelince katlayıp camları silerler gazeteyle... Yaz gelince, hem cam silerler, hem külah yapıp, kafalarına takarlar gazeteyi.
*
Mendil onlar için çok değerlidir; “boş kâğıt parçası”nın parayla satıldığını bilirler... Kerli ferli yazarların ahkâm kestiği “dolu kâğıt parçası” gazete ise, değer ifade etmez onlar için.
*
Herkes üzülüyormuş gibi yapar Bedrettinlere... Kimi “Toplumun suçu” gibi köfte fikirler fışkırtır; kimi “Para vermeyin, teşvik etmeyin” falan der... “Bunları toplayıp, Yassıada’da barındıralım” diyen öküz bile çıktı. Sanırsın, Adnan Menderes’tir Bedrettin.
*
Önerim şu:
Devlet eliyle ailelerinden alıp, izbe yurtlarda unutup, işsiz güçsüz tekrar sokağa salmanın bir manası yok. Biz istesek de, istemesek de, okula gitmesi gereken bu çocukları, “para toplamaları” için sokağa bırakacak ana-baba müsveddeleri... Gazete satsınlar.
*
Ona buna kınama göndermeyi maharet bilen gazeteci cemiyetleri, organize etsin, işe yarasın... Eminim, gazete patronları seve seve katılır. Seyyar bayi olsunlar.
*
Gazeteyi satsınlar.
Mendille alın terlerini silsinler.
YILMAZ ÖZDİL- GÜMÜŞ ÜYE
-
Mesaj Sayısı : 97
Yaş : 59
ŞEHİR : izmir
Meslek : Gazeteci-Yazar
Öğrenim Durumu : üniversite
Aldığı Teşekkür : 10
Kayıt tarihi : 18/12/07
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz