Durup dururken “Cumhurbaşkanının süresi kaç yıl olacak?” tartışması
ortaya atıldı.
Böylece “işsizlikteki artış” unutuldu, Genelkurmay
Başkanı Başbuğ’un “Yeter yahu. Sabrımız taşıyor!” çıkışı unutuldu ve
daha pek çok şey unutuldu!..
Genelkurmay Başkanının her “sert!”
açıklamasının ardından operasyonlar oluyordu. Yine oldu. Ve onlar da
unutulacak.
Dün bu satırları yazdığım saatlerde, haber kanalları
“Görevdeki bir Tuğgeneral ile bir Tümgeneral sorguda” altyazıları
geçiyordu. Haber bültenlerinin ilk haberi ise, “Ergenekon ilk kez
görevdeki bir ordu komutanına uzandı. 3. Ordu Komutanı Orgeneral
Saldıray Berk ikinci kez sorguya çağırıldı. Bu kez gelmezse polis işlem
yapacak” idi.
Habertürk’ün İzmir muhabiri saat 16.36’da, bu
komutanların Adliyeye “mahkum girişinden” içeri girdiği haberini
verdi!..
Ardından da, “Erzurum savcılarının, Erzincan savcılarının
odalarını aradığı!” haberi geldi.

Seçimi tamamdı, sıra
süreye geldi!
Ve bu ortamda, Türkiye, daha yıllar varken
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün süresini tartışıyor.
Hadi biz de
tartışalım!..
Koca koca adamlar Meclis’te milletvekilliği yapıyor..
Başlarında
bir başkanları var..
Ayrıca başbakan var, ana muhalefet ve muhalefet
milletvekilleri var...
Bunların tümü toplanıp kanun yapıyorlar,
anayasa değişikliği yapıyorlar. Ama nedense becerip de, akıl edip de,
oraya “süre” yazmıyorlar!..
Daha önceleri de vurgulamıştım. Bu nasıl
kanun yapmaktır ki, her konuda bırakın siyasi tartışmayı, “teknik”
sorunlar çıkıyor?
E işte öyle bir Meclis yapımız var.
Türkiye
yıllardır siyasette “sıfır seçenek” noktasına getirilmiş de haberimiz
yok, diyeceğim.
Ama haberimiz de var.

Halktan
korkanlar
Bizim gibi Donkişotlar (!) uğraşıp duruyor,
bilgilendiriyor, haber veriyor ama “düzen” devam ediyor.
Bu kadar
milletvekili, bu kadar hukuk tekniğini bilen uzman ne işe yarıyor, insan
şaşıyor doğrusu.
Bakınız.
Cumhurbaşkanı Gül seçildiğinde de
büyük “yanlışlık” yapıldı. Yazmaktan usandım.
Yine bu Meclis’in
yaptığı “anayasa değişikliğine” göre, bu cumhurbaşkanını “halk
seçecekti.” Ama gittiler kendileri seçtiler.
O zaman ne gürültü
çıkarmışlar, “Efendim halktan mı korkuyorsunuz?” gibi ne büyük laflar
etmişler, ama halka gitmemişlerdi!..
Yıl 1912.. Tam 98 yıl önce.
Tevfik
Fikret, “Doksan Beşe Doğru” şiirini yazıyor ve
“Kanun diye
topraklara sürtündü cebinler (alınlar);
Kanun diye, kanun diye kanun
tepelendi” diyordu.

Doksan beşe doğru!
Bu
uzun şiiri ve “98 yıl öncesini!” merak edersiniz diye iki dörtlüğüyle
yazımı tamamlamak istiyorum:
Bir devr-i şeamet (uğursuz devir), yine
çiğnendi yeminler;
Çiğnendi, yazık, milletin ümmid-i bülendi!
(Yüksek ümitleri!)
Kanun diye topraklara sürtündü cebinler
(alınlar);
Kanun diye, kanun diye, kanun tepelendi...
Hâlâ
tarafiyyet, hasabiyyet, nesebiyyet;
Hâlâ: ‘Bu senindir, bu
benim!’kısmeti cari;
Hâlâ gazap altında hakikatle hamiyyet...
Hep
dünkü terennüm, sayıdan, saygıdan ari;
Son nağmesi yalnız: Yaşasın
sevgili millet!