AB, KKTC’yi tanımıyor, ancak tanıyıp üye yaptığı
Rum idaresini “Kıbrıs’ın halkı, Kıbrıs’ın sahibi, Kıbrıs’ın meşru
hükümeti” addediyor. Tek Halk, Tek Egemenlik, Tek DEVLET esası üzerinde
yürütülmekte olan görüşmeleri destekliyor ve Türkiye’ye “AB üyesi
Kıbrıs’ı tanı; limanlarını Kıbrıs bayrağına aç, işgal ordunu adadan çek,
Kıbrıs meselesini hallet, aksi halde AB üyesi olamazsın” çağrısını
büyük bir gönül rahatlığı ile yapabiliyor.
Avrupa Parlamentosu da
aynı telden çalmaktadır. TC Başbakanının “kör müsünüz?” çıkışına verilen
cevaba bakınız: “Bu rapora evet diyen 27 ülke arasında Kıbrıs da
vardı”! Yani, “ey işgalci, sana ne oluyor?” demek istiyorlar. Siyasi
görüşmelerde halledilecek konular Avrupa Yargı organlarında aleyhimize
kararlarla Rumları şımartmaya yaramakta. Biz ise “masadan kalkmayız”
şampiyonluğunda!
Avrupa’ya, Amerika’ya, Güvenlik Konseyi’ne, Avrupa
Birliği’ne göre 47 yıldır, Birleşmiş Milletlerin gündeminde bulunan
“Kıbrıs meselesinin halli”, Türkiye’nin sorumluluğunda. İşgal ordusu
dedikleri kurtarıcımız (Garanti Anlaşması altında Kıbrıs’a yasal
müdahale hakkını kullanarak mutlak soykırımını önlemiş, adanın
Yunanistan tarafından kolonize edilmesini engellemiş olan Türk askeri)
adadan çekilirse mesele halledilecek.
Peki, biz buna karşı ne
yapıyoruz? (1) 27 yaşına gelmiş devletimizden vazgeçebileceğimizi, (2)
Ayrı egemenliği ve kendi kaderini tayin hakkı olan iki eşit halktan biri
olmadığımızı, (3) Tek halkı oluşturan cemaatlerden biri olduğumuzu, (4)
1960 Antlaşmalarının “Kıbrıs (birleşik olduğunda bile) Türkiye’nin de
üye olmadığı bir yere üye olamayacağı yasağına rağmen Annan Planı
doğrultusunda Türkiyesiz AB’ye üye olabileceğimizi, (5) ” K\scapsıbrıs
Hükümetiyle “\scaps0 birleşmek için yanıp tutuştuğumuzu, (6) Hem de çok
acele ettiğimizi, (7) Bu ayrılıktan çok zarar gördüğümüzü Allah’ın her
günü basınımızda işlemekte, lider sınıfında bazı kişiler barışçı
görünmeyi büyük maharet addederek AB yetkililerine ve diğerlerine “Biz
de varız ve biz tanımak istemediğiniz KKTC’yiz; bizi göz ardı ederek bir
yere varamazsınız” diyememektedir.
Bu da yetmedi, Hükümetimiz, bizi
tanımayan AB yetkililerine, tanımadığımız sözde “Kıbrıs Hükümetinin” ve
böylelikle “AB’nin toprağı” addettikleri KKTC topraklarında ofis açma,
at oynatma, kendine göre “uygun buldukları” kişi ve kuruluşlara, köy
muhtarlıklarına uyduruk nedenler altında re’sen paralar vermesine
müsaade etmektedir.
Hangi devlet, hangi egemenliğine sahip çıkan
halk, yabancıların bu akıl almaz müdahaleleri karşısında bu
“cömertlikte” bulunabilir sorusunu soran ve “durunuz bakalım; burası
Dingo’nun hanı değildir” diyen yok.
AB yetkilileri dağıttıkları bu
“fıstık paralarını” adanın birleşmesine yardımcı olmak için verdiklerini
açıklamaktadırlar. AB yetkililerine göre “birleşme”nin anlamı, “işgal
altında yaşayan azınlık Türk cemaatinin meşru hükümet ile
birleşmesidir”.
Fıstık paralarını alanlar bu paraları verenlere “biz
KKTC vatandaşlarıyız, KKTC’nin yasalarına göre kayıt yaptırmış
kuruluşlarız, birleşmek bizim için iki devletin anlaşarak ortaklık
yapmasıdır” diyorlar mı? Böyle bir inançları olsa, AB kendilerine bu
fıstık parasını verir mi?
Hanımlar, beyler, ağalar! AB sizlere,
devletinizden, egemenliğinizden, kendi kaderinizi tayin hakkı olan iki
halktan biri olduğunuz gerçeğinden, Türkiye’nin Garantisinden
vazgeçmeniz için para vermektedir. Farkında değil misiniz, yoksa
umurunuzda mı değil?
Hükümetimize soruyoruz: Dünyaya KKTC’nin
Dingo’nun hanı olmadığını, yabancıların içimize girerek kendi seçtikleri
insanlara, kendi siyasi görüşlerini kabul ettirmek için para dağıtmanın
kabul edilemeyeceğini ne zaman söyleyeceksiniz ve AB’den para almış
olanların hesaplarını ne zaman kontrol edip, alınan paraların nerelere,
ne maksatla kullanıldığını ne zaman halka duyuracaksınız?