Suçsuzluk değil, suç kanıtlanmalı!

tarafından **Mustafa MUTLU** 2010-02-23, 19:42

Dün yine
tozu dumanı bol bir gün geçirdik... Ordunun en üst komuta kademesi
Ergenekon soruşturması kapsamında gözaltına alındı.

Peki; nasıl
oldu bu?

Kimliği meçhul bir muhbir, bir gün elinde bir valizle
Taraf’ın kapısını çaldı... Yıllar öncesine ait bir “eylem planı”nın
içindeki senaryoları bırakıp gitti.

Gazete de bu belgeleri
doğruluklarını araştırmaya bile gerek duymadan yayınladı.

Sonra...
Ergenekon savcıları, o belgeleri gazeteden aldı; soruşturma başlattı.

***

Şimdi
can alıcı soruyu sormanın zamanı:

Peki; o muhbir neden
elindeki belgeleri bir gazeteye yığıp gitti de üç yıldır darbe
soruşturması yapan savcıları tercih etmedi?

Korktu mu? Tırstı mı?
Başının belaya girmesinden mi çekindi?

Hepsi mümkün...

Ama...
Bana göre onun amacı başkaydı:

Elindeki belgeleri doğrudan
savcılara verseydi, olayın basına aksetmesi zorlaşacaktı...

Gözler
yine polise ve savcılara çevrilecekti...

O belgelerin gazetelere
nasıl, neden ve kimler tarafından sızdırıldığı sorgulanacaktı...

Muhbir;
belgeleri doğrudan gazeteye vererek, polisi ve savcıları korudu!

Ve
olayın sansasyon çıtasını yükseltti...

***

Eğer
iddialar doğruysa, sorumluları elbette hesap verecek...

Beni
rahatsız eden tek olasılık ise, iddiaların “düzmece” çıkması!

Eğer;
ordunun en üst kademelerinde görev yapan bu kişiler büyük bir kumpasa
kurban ediliyorlarsa...

Eğer masumlarsa...

Eğer tüm bu
iddialar, Türkiye’deki siyasi yapıyı yeniden şekillendirmek isteyen bazı
senaristlerin ürünüyse...

O zaman ne olacak?

Bu kişilerin
uzun yargılama sürecinde geçecek acı ve çile dolu yılları. Türk Silahlı
Kuvvetleri’nin komuta kademesinde bundan sonra görev yapacak subayları
da etkilemeyecek mi?

***

Umarım; dünkü
sert adımları atan Ergenekon savcılarının ellerindeki belgeler, bu
kişilerin suçluluğunu kanıtlar yeterliliktedir ve savcılar, iddialarını
kanıtlamakla mükellef olduklarını hiçbir zaman akıllarından
çıkarmazlar...

Daha önce bazı sanıklara yapıldığı gibi bu
komutanlar da “masumiyetlerini ispatlamak” zorunda bırakılmazlar...

Yani;
gerçek bir hukuk devletinde olduğu gibi, “suçsuzluğun” değil, “suç”un
kanıtlanması istenir...

***

Kim suçlu,
kim suçsuz; bu saatten sonra konuşmak, yazmak, tahmin yürütmek
anlamsız...

Hem anlamsız, hem yargıya duyduğumuz saygıya ters...

Dolayısıyla,
şimdi susup savcıların “suçlamalarını kanıtlamalarına” fırsat verme
zamanı...

Sonucu merakla bekliyoruz!

*****

GÜNÜN SORUSU

Dünkü
gelişmeleri görüp de “Bize neler oluyor” demeyen bir kişi var mıdır?

*****

Yargı ve siyaset!

Sayın Devlet Büyüğü önceki gün
yine yüksek yargı mensuplarına çatmış ve “Siyaseti çok seviyorsanız
hodri meydan, çıkın meydana. Niye çekiniyorsunuz?” demişti...

Yargıtay
Başkanı Hasan Gerçeker bu sözleri ciddiye almış olmalı ki; yanıt
vermiş:

“Bizim siyasetle ilgimiz yok, olamaz da... Siyasetin de
yargının işine karışmaması gerekir...”

***

Sayın
Büyük, bu “karışma” meselesini karıştırıyor... Anlatalım:

Kural
1: Siyaset yargıya karışamaz... “Yargılama” da yapamaz!

Kural 2:
Buna karşın yargı da “siyaset yapamaz...”

Kural 3: Ama yargı,
vereceği kararların doğuracağı “siyasi sonuçlar”a da asla aldırmaz!
Mahkemelik olan siyasi konulardaki kararını yasalar ve hukuk ilkeleri
çerçevesinde alır...

***

Bir örnek
verelim:

Kişilerin özel hayatlarına hiç kimse karışamaz...

Ama
iş mahkemelik olmuşsa; örneğin bir boşanma davası açılmışsa, özel hayat
falan kalmaz... Erkeğin cinsel performansı, kadının tembelliği bir bir
dökülür ortalığa...

Nasıl böyle bir durumda, “Yargı özel hayata
karışamaz” denilemezse, “Yargı siyasete karışmasın” da denilemez...

***

Kısacası,
yargının siyasi sonuçlar doğuracak kararlar vermesi, “yargıçların
siyaset yapmaları” anlamına gelmez...

Aksi halde karısından
yakınan bir adam da kadını haklı gören yargıca, “Al bu kadınla sen yaşa
da görelim” deme hakkına sahip olur!

Sitemize hoş geldiniz sayın

Misafir

Suçsuzluk değil, suç kanıtlanmalı!

Suçsuzluk değil, suç kanıtlanmalı!