CHP tarihi bir hata yapıyor
İktidar her zaman başardığı gibi yine gündemi elinde tutuyor ve olayları istediği gibi yönlendiriyor. Şimdi kalkıştığı Anayasa değişikliği ile neredeyse önümüzdeki bir ayın tüm gündemini de belirledi.

Aklı başında herkes biliyor ve görüyor ki, ortaya konulan Anayasa değişikliği paketi demokrasi ve özgürlüklerin artırılması, hukukun üstünlüğünün sağlanmasını amaçlamıyor. Bu değişikliğin tek amacı var: İktidarın gücünü artırmak, hukuk yoluyla gelebilecek tehditleri ortadan kaldırmak.

Peki buna karşı ana muhalefet partisi CHP ne yapıyor? Hiçbir şey. “Bu taslakla gelirseniz sadece çay içer gidersiniz” demekten başka bir şey yapmıyor.

Bu muhalefet olmamanın sonucudur. Daha da önemlisi tembelliktir.

Oysa AKP’nin Türkiye üzerine oynadığı en büyük oyunu hem bozma hem de iktidarın maskesini düşürme fırsatı geçti CHP’nin eline.

CHP ise bunu yapmak yerine adeta AKP’nin ekmeğine yağ sürüyor. Açıkça söylemeliyim ki, CHP’nin sadece “Bu anayasa değişikliğine karşıyız, bu nedenle müzakere bile etmeyiz” deme lüksü olamaz. Tam tersine CHP’nin kendilerini iknaya gelecek AKP temsilcilerine “gerçek bir anayasa değişikliği paketi sunmaları” gerekir.

Her ne kadar sanki hiç değişmemiş gibi bu Anayasa’ya “asker anayasası” desek de, yüze yakın maddesi değişmiş bir Anayasa var elimizde. Ancak böyle olması bu Anayasa’nın iyi ve yeterli olduğu anlamına gelmiyor. Elbette özellikle birey hakkını öne çıkarmayan bölümlerinin değişmesi, demokrasi, hukuk ve özgürlükler alanındaki eksiklerin giderilmesi gerekir.

AKP’nin “kurnaz” politikası şöyle: “Biz demokrasi ve hukuku geliştirmek için AB normlarını esas alarak anayasayı sivilleştirmek istiyoruz. Ama muhalefeti aşamıyoruz.” Bu söylemin kamuoyunda puan topladığını görmemek yanlış olur.

CHP anayasa değişikliğine karşı çıkacağına tam tersini yapmalı ve örneğin demeli ki “Yolsuzluk suçlamaları ile ilgili konularda dokunulmazlık kalkmalı, seçim barajı düşürülmeli, Siyasi Partiler Kanunu’nda değişiklikler yapılmalı.” AKP’nin asıl amacı demokratikleşmek olmadığı için bu maddelere karşı çıkacaktır.

Ne yazık CHP bu kadar basit bir gerçeği ve siyaseti göremiyor, toplumda yine “taş koyan” olarak algılanıyor.


***



Hiç unutmayacağım bir beyefendi

Özhan Canaydın’la Galatasaray’a başkan olmadan iki gün önce tanışmıştım. Daha önceden hiç tanımıyordum. O sırada rahmetli Ufuk Güldemir Habertürk’ü kurmuştu. Ben de ilk günden itibaren gece saat 22.00’de ekrana çıkıp en az 3 saat ekranda kalıyordum.

Galatasaray kongresinden önce iki başkan adayını ekrana davet etmiştim. Canaydın kabul etmişti. Rakibi Mehmet Cansun ise belki de Habertürk çok yeni bir kanal olduğu için gelmek istememişti. Sonunda programa sadece Özhan Canaydın geldi. Kendisine “Sayın Mehmet Cansun gelmedi. Çok ısrar ettim ama olmadı, sadece sizinle konuşacağız” dediğimde “Zararı yok. Ama bilin ki kendisiyle ilgili tek söz söylemem. Mehmet Bey rakibim, ama onun olmadığı yerde onunla ilgili konuşmam, lütfen siz de Sayın Cansun’la ilgili soru sormayın” karşılığını verdi.

Çok saygı duyduğum bu isteğine aynen uydum. O da yaklaşık 1 saat 15 dakika boyunca Cansun’la ilgili tek kelime bile söylemedi. Sadece kendi yapacaklarını anlattı.

İşte Özhan Canaydın böyle bir beyefendiydi.

Bu programdan sonra Özhan Canaydın’la çok sıcak ve dostane bir ilişkimiz oldu. Onun başkanlığı döneminde Galatasaray’ın bazı etkinliklerine bile katıldım, hatta o topluluklardaki tek Fenerbahçeli oldum. Özhan Bey her karşılaşmamızda, Habertürk’teki programı anımsatarak “Can Bey bana uğurlu gelmişti. Gazeteci olarak en son onunla konuştum ve başkan seçildim” diye takılırdı.

Galatasaray unutulmaz bir başkanını, Türkiye ise çok düzgün bir insanını kaybetti. Hepimizin başı sağolsun.


***



Deniz Baykal, Anayasa paketi için, “Bu bir AKP prodüksiyonudur. Made by AKP” demiş. Doğrudur, hatta bağımsız yargı için “THE END!” (Gani Yıldız)


***



Saygıyı ölmeden önce de göstermeliyiz

Özhan Canaydın’la ilgili yazıları okuyorum. Herkesin ortak fikri Canaydın’ın dürüst, namuslu, ilkeli bir beyefendi olduğu yolunda. Başkan’ın ölümünden sonra herkes saygısını gösteriyor. Ama diyorum ki, hepimiz gerçek duygularımızı kişilerin ölümünden sonra gösteriyoruz, oysa bunu ölümlerden önce de yapmalıyız.

İnanıyorum, Özhan Canaydın’a Galatasaraylı olmayanlar da büyük saygı duyuyordu. Ama belki pek çoğu bunu onun sağlığında gösteremedi. Sonra hepimiz üzülüyoruz. Özellikle spor dünyasında bu saygı çok önemli. Dostluk ve kardeşlik sembolü spor, ne yazık ki çoğu kez taraftarlık adı altında zedeleniyor. Kulüp başkanları hiç hak etmedikleri hakaretler altında kalabiliyor. O halde önerim şu: Bir ilke edinelim ve maçlarda rakip takımın başkanları stada girdiğinde hep birlikte ayağa kalkarak alkışlayalım. Sonra yine kendi takımımız için tezahürat yapalım. Ama işin içine başkanları, yöneticileri, futbolcuları katmayalım.

Elbette karşı tezahürat da yapalım ama içinde küfür, hakaret olmasın.

Ve bu gelenek bu hafta yapılacak Galatasaray-Fenerbahçe maçında başlatılabilir. Galatasaray taraftarının Aziz Yıldırım’ı 30 saniye için bile olsa ayakta alkışlaması, sonra da kendi tezahüratına dönmesi herhalde çok zor olmaz. Üstelik bu yüzyıllık rekabetin aynı zamanda büyük bir zarafetle de sarmalandığının kanıtı olur.

NOT: Dün gece Fenerbahçe Stadı’ndaydım. 10 binlerce Fenerbahçe seyircisi Özhan Canaydın için 1 dakikalık saygı duruşu yaptı ve alkışladı.