Tek Bu Örnek Bile Gösteriyor Ki

Mustafa Kemal`in bize emanet ettiği Türkiye Cumhuriyeti`nin neden bu hale düştüğünü anlamak için fazla düşünmeye gerek yoktur. Bazen tek bir örnek bile yaşananları anlamamıza yeter artar bile...
Herkese olduğu gibi benim e-postama da gelen bu ileti gösteriyor ki, bir felaketten diğerine doğru sürüklenen bu ülkede “dayanışma” denilen kavram tanınmamaktadır. Eğer tanınmış olsaydı bizler ve ülke bu acıklı duruma düşmezdik!
İşte e-postaya gelen bu örnek de bunu doğruluyor.
Konu şu:
Van kentindeki Atatürkçü Düşünce Derneği Başkanı Sayın Murat Yiğit 'Bir Çift Bot' kampanyası düzenlemiş. Elbette bu kış kıyamette çocukların okula rahat gidebilmeleri için yalnız sıcak giyinmesi değil aynı zamanda da ayakları sıcak tutacak bir ayakkabıya ihtiyaçları vardır. Aileler fakir olduklarından çocuklarına bot alacak bir maddi güce sahip değillerdir. Sayın Başkan, bunun için Cumhuriyet okurlarından, aydnlardan, iş adamlarından destek bekliyor ve herkesten 20TL bağış yapmasını istiyor. Fakat anladığım kadarıyla büyük bir destek de görememiş
İlk bakışta doğru ve yerinde bir kampanya diye düşünebiliyor insan. Fakat biraz konuyu inceleyecek olursak, burada da “dayanışma” kavramının eksik olduğunu görüyoruz. Şöyle ki:
1. Dieyilm ki, Van`da 5 bin çocuk okula gidiyor ve bunların bota ihtiyacı var. Bir bot 20 TL olduğuna göre, 100 bin TL`ye ihtiyaç vardır. Ülkemizde 500 ADD şubesinin olduğunu biliyoruz. Her şubede 10 üye olsa ve bunlar 20 TL verse, eder hepsi 50 bin TL. Yani 2500 çocuk bota anında kavuşacaktır. O zaman başkalarından yardım istemeye gerek kalmaz.
2. İnternette bana gelen bu e-posta herhalde yurtdışındaki ADD Avrupa Federasyonu`na ve diğer ADD`lere de ulaşmıştır. Buradaki 40 ADD derneklerinin her birinde de 10 üye olsa (ki fazladır). Hepsi eder 400 üye ve bunların her biri 5 Euro verse eder 2000 Euro. Yani açık nederinden bakılsa, anında kapanır. Kurt örneğinde olduğu gibi “neden senin ensen kalın?” diye sorulduğunda verdiği cevap önemlidir:
“Kendi işimi kendim görürüm”
İsterseniz bir örnek daha verelim.
“Kendi yağınla kavrulmak.”
Ülkemizdeki 500 şubeden biri olan Van ADD, Van`daki çocuklar için bir çağrı yapıyor. Şimdiye kadar diğer ADD`lerden ve Avrupa ADD`lerden bir haber yok. Olsaydı duyacaktık.
Görüldüğü gibi dayanışma eksik hem de çok eksik!..
Kış geldi mi yalnız Van değil, doğu ve güneydoğu illeri aylarca kar altında kaldığını biliyoruz. Bu bölgelerde çocukların yalnız bota değil kalın giysilere de ihticayı vardır. Bu demektir ki, çocuklara sadece bot yardımı yetmemektedir. Bu sorun sadece bu bölgelerde mi yaşanıyor? Batı bölgelerde de fakirlik diz boyu olduğuna göre, aynı sorun buralarda da yaşanmaktadır.
Yalnış anlaşılmasın; bu yazımla sayın Yigit`i kampanyasından dolayı eleştirmiyorum. Kendisini kutluyorum bu çağrsından dolayı. Benim burada anlatmak istediğim, dayanışmanın olmadığı yerde bireysel çalışmalar netice vermemesidir. Ne demişler?
“Bir elin nesi var iki elin sesi var.”
Bizim karşıdevrimcilerden öğreneceğimiz çok şeyler var!.. Onlar dayanışmayı tam anlamıyla kullanabiliyorlar. Bizler gene tam tersine Atatürk`ü kuru kuruya sevmenin ötesinde hiç bir şey yapmıyoruz!.. Yaptığımız tek şey, böyle sorunlarda gelen iletileri başkalarına iletiyoruz ve iletirken de “ben görevimi yaptım” diyoruz.
Bilmem duydunuz mu? Dayanışmanın eksik olduğu bir konuyu da burada size hatırlatmak isterim.
Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesini birincilikle kazanan bir gençimiz, Başbakan`a “Cumhuriyet yıkıcısı” dedi diye 7080 TL cezaya çarptırıldı. Genç ya bu parayı ödeyecek ya da karşılığında cezaevine gidecek. TGB (Türkiye Gençlik Birliği) tarafından bir çağrı yapıldı :“1 TL verecek 7080 kişi aranıyor” Bu miktar şimdiye kadar toplandı mı bilmiyorum. Bildiğim tek şey burada da dayanışmanın olmamasıdır. Herkes 2TL verse 3500 insana, herkes 10TL verse 700 hayırsever insana ihtiyaç vardır. Eğer bunu da yapamıyorsak söylenecek tek tümce kalıyor, o da şudur:
“Yuh olsun biz yurtseverlere, yuh olsun biz Atatürkçülere!”
Galiba biz yurtseverler her şeyden önce “dayanışma” sözcüğünü öğrenmemiz gerekecek. Değerli dostum Ahmet Selçuk Acunsel her zaman söyler ve yazar, ama dinleyen kim...
“Sen, ben yok biz varız”

Dr. Yüksel Cavlak