Bir şeyi unutmamalıyız

Ayrıca unutmamakla kalmıyalım, aynı zamanda farkında da olmalıyız. Neyi unutmayalım? Mustafa Kemal`in her zaman her yerde söylediği “Ulusal Egemenlik” ve “Tam Bağmsızlık”
O, 1923 yılında bakın ne demiş:
”...egemenlikten vazgeçen bir milletin akibeti elbette felakettir... alınmış egemenlik hiçbir nedenle terk edilemez.”
Bu ve buna benzer sözlerden anlıyoruz ki, Mustafa Kemal`in titizlikle üstünde durduğu kavram “Bağımsızlık” tır. O halde Türkiye`de yaşayan her bir bireyin, ister köylü ister aydın olsun, bu kavramı unutmamalı ve elden çıkmaması için de elinden geleni yapmalıdır.
Mutlak surette bu her iki kavramın yani ulusal egemenlik ve bağımsızlığın belleklere iyice yerleşmesi için toplumun cahillikten kurtulması gerekmektedir ki, ancak bu sayede karanlık ve aydınlık arasındaki farkı görebilsin. Bakın bu konuda da ne demiş Olu Önder:
“Yüzyıllardır ulusumuzu yöneten hükümetler kültürü yaygınlaştırmak istediğini gösteregelmişlerdir. Ancak bu isteklerine ulaşmak için Doğu`yu ve Batı`yı taklitten kurtulamadıklarından, sonuç, ulusun cahillikten kurtulamaması olmuştur.”
Bence bu tümce çok önemlidir ve her şeyi açıkça anlatıyor anlayana!
Bu bilinen cehaleti ortadan kaldırmak için 1923`ten 1938`e ve biraz da bunu takiben eden yıllara kadar çalışılmıştır. Fakat son yarım yüzyılda, hatta daha fazla, bu yoldan yani çağdaş eğitimden ayrılarak toplum dinsel eğitime doğru yönlendirilmiştir toplum. Gelmiş geçmiş Milli Eğitim Bakanları`nın bu konuda somut adımlar atmadığını gören bazı kişiler, dernekler kurarak, çocukları gençleri çağdaş bir şekilde eğitmeye yönelmişlerdir. Bu bağlamda ÇEV, ÇYDD ve bunlara benzer kuruluşlar faaliyete geçmiş olduklarını görüyoruz. Yani Milli Eğitim Bakanlığı`nın yapamadığını bunlar hayata geçirmeye çalışıyorlar. Oldukça masraflı olan bu çağdaş eğitimi gerçekleştirmek için paraya ihtiyaç vardır. Derneği kuaranlarda gerekli para olmadığına göre, bunu bir yerlerden temin etmek zorundadırlar. En doğrusu da bu yol zaten. Herhalde ülkemizde birçok hayırsever zenginlerimiz yeteri kadar yokmuş ki, bu kuruluşlar yabancı kaynaklara ihtiyaç duymuşlar. Bu yabancı kaynaklar da ülkenin çağdaşlaşmasını istiyorlar ki, açmışlar kesenin ağzını! Hem de karşılıksız para vererek eğitime katkıda bulunuyorlar bu yabancı kaynaklar. Dağıt Allah dağıt!.. Peki, kesinin ağzını açan ve bizim hayırseverlerden daha hayırsever(!) olan bu hayırsever kim? Bildiğiniz gibi Avrupa Birliği...
Sayın Yılmaz Dikbaş`ın “Avrupa Birliği Tabuta Çakılan Son Çivi” adlı kitabında, hayırsever(!) AB`nin kimlere para yardımı yaptığını geniş bir şekilde anlatıyor. Verilen rakkamlara bakıyoruz; ÇEV, “Yaşama Geri Bakış için 500 bin Euro, “Bir Kucak Sevgi” için 72 bin Euro almış. Peki, ÇYDD ne yapmış? Bu kuruluş da çeşitli projeler için yeteri kadar AB`den karşılıksız Euro almış.
Hem çağdaş gençler yetiştirmek hem bağımsız olmak istiyoruz! İyi ama, bu iş nasıl olacak? Bize okullarda ne öğretmişlerdi? Elma ile armut ne iki elma ne de iki armut eder. İşte bu iş de bu elma armut gibi değil mi? Her ikisi de birbirine zıt. Bir yanda Mustafa Kemal`in “Hangi istiklal var ki, yabancıların nasıhatlarıyla, yabancıların planlarıyla yükselebilsin?” sözü var, diğer yanda bizim çocukları kendi çocuklarından daha çok seven bir Avrupa Birliği var!.. Hangisine inanalım? Mustafa Kemal`e mi, Avrupa Birliğine`ne mi yoksa AB`den hibe alarak çağdaş çocuklar yetiştiren derneklere mi? Elbetteki Mustafa Kemal`in sözüne inanacağız. Zaten ayakta kalma mücadelesi veren AB`nin ne amaçla karşılıksız bu tür derneklere para verdiğini anlamak için Siyasal Bilgiler Fakültesi`ni bitirmeye gerek yoktur diye düşünüyorum!..
Ayıptır söylemesi dilimizde bir “alemin parasıyla gerdeğe girmek” deyim vardır. Biraz da buna benziyor, gençlerimizi yabancı para ile çağdaş ve yurtsever yapmak!..
Yabancıların parasıyla ve bu para da hibe olursa, çağdaş olarak yetişirdiğimiz çocuklara, gençlere nasıl bağımsızlığı, ulusal egemenliği anlatacağız?
Bu soruya cevap veren birisi çıkar mı dersiniz?

Dr. Yüksel Cavlak