Büyük şair -Mevlevi- Asaf Halet Çelebi’yi rahmetle anıyor ve özür
diliyorum; “Cüneyd” şiirini değiştirerek bir alıntı yapıyorum: “Açın
cübbenizi. Ne görüyoruz.. Görünmeyeni. Nerede, ne oldu. Olanlar oldu.
Kendi cübbeleri altında yok olacaklar!” Ve bir halk deyimiyle “Takke
düştü kel göründü”. Son günlerde yargı-devlet depreminde olanları
bunlarla özetlemek istedim! Umudum, temennim o ki, bu gelişmeler sonunda
Atatürk Cumhuriyetinin ve devrimlerinin, Türk Ordusunun düşmanları
“kara cübbeleri” altında yok olacaklar...

Anılarım
Rahmetli
Adnan Menderes, “27 Mayıs Darbesinden” bir gece önce, Eskişehir’deki
son yemekte “kara cübbelilerden” söz etmişti. “Kara Cübbeliler” dediği,
kendisini eleştiren profesörlerdi! Ben de Basın Yayın Genel Müdürü
olarak oradaydım. Ülkede hava gerilmişti ve darbenin ayak sesleri
duyuluyordu. Özel Kalem Müdürü Ercüment Yavuzalp’la birlikte, Başbakanın
konuşmasında havayı yumuşatacağını, erken seçimleri ilan edeceğini
umuyorduk. Öyle olmadı. Menderes, aksine coştu, muhalefete ver yansın
etti. Profesörlere de “Kara Cübbeliler” dedi!
Bu sözlerin, ülkedeki
havayı daha fazla gerginleştireceğini tahmin ettik. Öyle de oldu.
Konuşmaya yayın yasağı konması para etmedi ve “İhtilal” o gece Ankara’da
başladı.
HSYK kararı üzerine Hükümet adına Erdoğan konuşmadı da,
her nedense üslubuyla ünlü, Başbakan Yardımcısı, “korkusuz kaptandan”
dümeni almaya hazır Bülent Arınç konuştu? “Mim” koyalım...
Arınç
ezcümle dedi ki: “Demokrasimize, millet iradesine, yargı bürokrasisi
tarafından darbe vurulmuştur. Siyaset, siyasetçilerin işidir. Siyaset
yapmak isteyen yargı mensupları varsa, cübbelerini çıkarmak zorundalar.
Hem taraf tutup hem adil olmayan kararlar alarak o cübbe giyilemez”.
Sorarlar;
“Öyleyse, hangi cübbe giyilir?” El cevap: “Cemaatlerin kara cübbeleri”!

Ne acıdır ki bugün, 21. Yüzyıl Türkiye’sinde, Atatürk’ün
Cumhuriyetinde, iktidarla sarmaş dolaş “tarikatlar-cemaatler”
egemenliği var... Baykal’ın dediği gibi siyasi kadrolaşmayla birlikte,
“cemaat kadrolaşması” var. 1926’da tarikat, tekke ve zaviyelerin
kaldırılmasının intikamını almaya çalışıyorlar. “Kırmızı ve yeşil yakalı
cübbeliler” işte buna engel oluyorlar!
“Kara Cübbelilerin”
kadrolaşmasına ve her kuruma nüfuz ettiklerine inanmıyorsanız, T24
internet sitesinde yayınlanan, “tutuklu” Başsavcı İlhan Cihaner’in
soruşturma dosyalarında adı geçen cemaate ait telefon kayıtlarını
okuyun, dinleyin! İşte böyle “kapı dinleyenler de dinlenir”! Cinler
şişelerinden çıktılar bir kere!
Arınç, Cihaner’in, Cemil Çiçek’in
“uyarısıyla” ilgili tutanağına inanmıyor, alay ediyor... Dürüst bildiğim
Sayın Çiçek eğer, “bunlar doğru değil” diyorsa, demek iktidar ve
politika, onu da değiştirmiş!
Bu gelişmelerin umut veren bir yönü
var: Galiba, Cihaner’in tutuklanması “musibetinden” bir “nimet” hâsıl
oldu. Eğer bu hayırlı mecrada devam ederse, “Kara cübbelilerin Korku
İmparatorluğunun” çökmesine vesile olacak. Mızrak çuvala sığmıyor. Ok
yaydan çıktı birilerinin, bir yerlerine batıyor!

Neden
“Cumhuriyet” savcısı
Kalemine sağlık. Kardeşim Yılmaz Özdil
soruyor; “Savcılara neden Cumhuriyet Savcısı denir” diye? Ve
hatırlatmış; Atatürk’ün Adalet Bakanı, Adalet Reformunun kurucusu ve bu
sıfatın babası, rahmetli Mahmut Esat Bozkurt cevabını şöyle vermiş; “Gün
olur, Cumhuriyet’i korumak için başbakandan, bakandan, müsteşardan,
büyükelçiden, validen bile hesap sormak gerekebilir... İşte onun için,
Cumhuriyet Savcısı’dır!” Özdil ekliyor: “Tarikatçıların cirit atması
için, irticayla mücadele etmeyi suçmuş gibi gösterenlerin... Haysiyet
cellâtlarının yargısız infazlarını gülümseyerek seyredenlerin...
Hayatını Cumhuriyet’e adamış komutanları ayağına getirirken, teröristin
ayağına tıpış tıpış mahkeme götürenlerin... Bu millete verebileceği
’hukuk dersi’ yoktur.” Ben ekleyeyim; Yargı Reformu gerekiyor, ama
AB’den ders alarak değil!