Günaydın mı yoksa tünaydın desek ne dersiniz?

Gerçekten de ilginç bir toplum olduk! Her hangi bir konuda işler ters yürüdü mü, mutlak surette bir suçlu, bir günah keçisi arıyoruz. Şimdiye kadar yapılan bütün yanlışları da, bulduklarımıza yüklüyoruz. Avrupa`da basılan 3.8.10 tarihli bir gazetede şöyle bir haber var:
„Maalesef okuma alışkanlığı yok.“
„okuma bilincini aileler aşımalı.“
İşte bu habere ne demeli şimdi? Günaydın mı yoksa tünaydın mı?
Ne o ne öteki.
1960 yılından beri Avrupa`nın çeşitli ülkelerinde Türkler yaşamaktadır. Almanya`da 3 milyona yakın vatandaş bulunmaktadır. Köln kentinde Önel Yayın Evi`nin sahibi Hayati Önel, Türkler`in okuma alışkanlığı olmadığından şikayetçi ve diyor ki, ailelere çok iş düşüyor, çocuklara okuma alışkanlığını aşılasınlar. Ve sözlerine şöyle devam ediyor:“ Alman`ı örnek almadık. Almanlar küçüklükten beri okuma alışkanlığı ile gelişen bir toplum. Tramvaya binenlerin yarısı ya bir gazete okur ya da kitap.“
Bu yakınmaya söyleyecek hiç bir sözümüz olamaz, çünkü Hayati Önel çok haklı, ama bir bakıma da haksız. Haksız şu açından, çünkü bu okuma özürlüğünü şimdi keşfetti diye. Bir bakıma haksız , çünkü şimdiye kadar yapılan hataları, her zaman olduğu gibi, ailelere yüklemesidir.
. Dieylim ki; karşımızda 5 yıldızlı otelin ahçısı var ve bunun önüne üften püften malzemeleri koyup kendisinden mükemmel bir menü hazırlamasını istiyoruz. Sonuçta karşımıza nasıl bir yemek çıkacağını tahmin etmek herhalde zor olmaz!
Aynı şekilde Almanya`da elimizdeki malzeme bellidir. Eğitim düzeyi oldukça düşük, çoğunun bırakın okuma yazmayı bilmemesi, bırakın kitap okumayı eline gazete bile alamıyor. Alsa da bile olayı tam olarak takip edemiyor. Dile kolay! Yarım yüzyıl çağdaş eğitimden uzak bırakıldı bu toplum. Ve de kalkıp „Alman gibi olamadık“ diyoruz. Evet Almanlar gibi olamadık, çünkü olmamız için aydınlar gayret göstermediler. Çocuklar, tatillerde Kur`an kurslarına giderken, tatillerde yaz okulunda Arapça öğrenmek zorunda kalırlarken, aydınlar bu konuda sessiz kaldılar. Şimdi de kalkıp „Okuma bilincini aileler aşılamalı“ deniliyor rahatlıkla!...
Şu eksikleri, yapılan yanlışları vs. başkalarına yükleme huyunu ne olursun bırakalım artık! Bir gerçek var ki, o da şudur: Bütün anne ve babalar ne kadar masum ve suçsuzsa, o derecede de aydınlar suçludurlar. Üstlerine düşen görevi yerine getirmediler, sadece uzaktan gazel okumakla yetindiler...
Bu alışkanlık sadece yurtdışında mı? Aynen ülkede de devam etmektedir, edeceğe de benziyor!
Onun için bu tür eleştirilere sadece „Günaydın veya tünaydın“ demek gerekiyor.

Dr. Yüksel Cavlak