Almanya uyum dedikçe

Alman hükümeti, Türkleri uyuma davet ederken, Türkler`de “Arkadaş, ben uymam !” diyerek cevap veriyorlar... Ve yıllarca uyum içim yapılan masraflar da buhar olup gidiyor..
Almanya`ya gelişinden 25 yıl sonra, dini keşfeden insanlar, nasıl uyuma “evet” diyebilecekle ? Sanki Almaya`ya geldiklerinde İslam dinine sahip değillermiş gibi “Aaa, benim dinim İslam`mış” diyerek, İslam`ın kurallarını öğrenmeye başladılar. İlk önce Kur`an temin ederek, okumaya başladılar. “Sadece Kur`an okumakla bu iş olmuyor” düşüncesinden yola çıkarak, cami yapmaya başladılar. Bu da yetmedi ! Kılık kıyafet değişti. Sakal bırakıldı, başa takke konuldu. “Minaresiz cami olmaz” diyerek, minare diktiler. “Ezansız cami olur mu?” diyerek, minareden haftada bir de olsa ezan okutmak yetkililerdeni izin istediler. Hastanelerde, nasıl Alman hastalara papaz geliyorsa, ben de isterim diyerek mescit istediler. “Mezarda, ben Almanlarla yan yana yatmak istemiyorum” dediler. Ve Müslüman mezarlığı istediler. Bütün bunlar yapılırken, farkında olmadan, dini kendi isteklerine göre kullananların tuzağına düşerek, 50 yıl boyunca biriktirdikleri paralarını, “cennette de bir yer alayım” düşüncesinden yola çıkarak onlara kaptırdılar...
25 yıl sonra dinlerini keşfettiler, ama çıkmaz yola girdiklerini daha tam olarak anlayamadan bunalıma girdiler !...Birileri yani ortalığı sadece kendileri için aydınlatan aydınlar, “Çocuklarınızın geleceği için yatırım yapın” demeye başladılar, ama yol göstermediler, eğitmediler ! Onlar da bildikleri, sonu karanlığa giden yolda ilerlemeye başladılar. Küçük kız çocuklarını türban taktırarak yatılı Kur`an kurslarına gönderdiler. Çocuklar ne doğru dürüst Almanca ne doğru dürüst Türkçe öğrenebildiler ve ne de girdikleri okulu bitirebildiler.
Alman yetkilileri umutlarını yitirmeyerek “uyum, uyum” dedikçe, onlar da “O ne ki?” dediler...
Almanya`nın bir kentinde liseye giden bir Türk genci, “okulda namaz kılabilmem için bana oda gerek” diye okul müdürüne dilekçe verdi. Tab ki, ilk önce reddedildi, ama sonunda ders dışı kılması için izin verildi. Bu işler hep böyledir; el verdin mi ardından kol gider...
Bu anlattıklarım, 50 yıldır Almanya`da yaşayan Türkler`in anatomisidir. İnadına uyuma katılmayan, destek vermeyen Türkler durmadan ucu karanlık yolda yürüdükçe, bu durumundan faydalanan aşırı sağcılar, burada yaşayan Türkler`e çeşitli yöntemler uygulamaya başladılar. Örneğin, bir vatandaşın mektup kutusuna “Türkleri öldürmek bir spordur” yazılı bir mektubu atmışlar. Diğer plakatta ise “Geriye dön” yazısı yazılı. Seçimde aşırı sağ parti “Cami istemiyoruz” sloganını kullandı. Avusturya`da ise “Burası İstanbul olmaz.” sloganı seçim propagandası malzemesi yapıldı. Bütün bu olumsuzluklar yanlız Almanya`da mı? Keşke !
Diğer Avrupa ülkelerinde de maalesef aynısı yapılmaktadır.
Böyle bir tablo karşısında, nasıl bir ulusal direnişten bahsedebiliriz?
Böyle bir toplum nasıl ulusun sesi olarak, karşı tarafa seslenebilir?
Ne o ne öteki !...
Yazık, Türkiye`de geçen 71 yıla!
Yazık Avrupa`da boşu boşuna geçen 50 yıla !

Dr. Yüksel Cavlak