Hayata dair - 17
Zülfü LİVANELİ1 sayfadaki 1 sayfası
Hayata dair - 17
tarafından Zülfü Livaneli 2008-12-26, 10:14
Hayata dair - 17
Kentte
konuşulanlar anlamına gelen politika sözcüğü, gerçekten de meramını çok
iyi anlatmakta. Çünkü politika olup bitenler değil, olup bitenler
hakkında konuşulanların bütünüdür.
Gerçek önemli değildir
politika için. Gerçeğin nasıl yansıtıldığı önemlidir. Medya çağında,
kimin kendini nasıl ifade ettiği, o kişinin gerçek düşüncelerinden daha
öndedir. Bu yüzden kentte düşünmeye yatkın kişilikler, kentte
konuşmaları yönlendirme sanatı olan politikayı pek beceremezler.
Doğru
bildiklerini söylemeye çalışırlar ama sonunda kendi sözlerinin yeniden
biçimlendirilmesinden oluşan bir ucubeyle karşılaşır ve “bu ben miyim”
sorusunu sormaktan kendilerini alamazlar.
Çünkü politika, hem etimolojik anlamıyla hem de bugünkü gerçeğiyle bir dedikodu zinciridir.
***
Türkiye’de
yaşayıp da ölüm üzerine düşünmemek imkânsız. İnsanlarımız Güneydoğu
dağlarında ölüyor, mayına çarpıyor, trafik kazasında parçalanıyor,
cinayetlere kurban gidiyor, hastalıklardan kırılıyor, hastane
kapılarında can veriyor. Gün geçmiyor ki tanımadığımız ama “bizim”
dediğimiz insanların ölüm haberleriyle sarsılmayalım.
Ne var ki
ölüm çok yakınınıza geldiğinde, sevdiğiniz birini, hele “sırasız
ölüm”le sevgili bir çocuğu koparıp götürdüğünde, dünya, evren,
yaratılış, varoluş üzerine düşünceleriniz yoğunlaşıyor, ölçeğiniz
değişiyor: Dünyayı farklı gözlerle yorumlamaya başlıyorsunuz.
Gündelik
hırsların, sonu gelmez didişmelerin, yok edici kavgaların ne kadar
anlamsız ve saçma olduğunu bir kez daha kavrıyorsunuz.
Düşmanlarınıza bile kızmamayı öğreniyorsunuz çünkü zaten kısa bir süre sonra hepsi ölüp gidecek.
Milyonlarca yıl içinde insan ömrü dediğin nedir ki! Bir kelebek ömründen bile kısa. Yunus’un “Bir göz açıp yummuş gibi”
dediği ömürden söz ediyoruz.
***
İnsanın
bilmediği şeylere metafizik (fizikötesi) demesi olağandır ama bu kavram
çağlara göre değişir. Mesela 17. yüzyılın insanına elektrik kavramından
söz etseniz, “metafizik” olarak algılardı. Babalarımıza, “Japonya’da
konuşan bir insanın görüntüsü ve sesi, aynı anda odalarımızın içinde
olacak” desek herhalde inanmazlardı. Bugün basit gelen bu buluşlar, o
zaman metafizik kavramı içindeydi.
Demek ki bugün bizim algı
kabiliyetimizin dışında olan birçok şeye burun kıvırmamak, “bilimsel
değil” diyerek ve insanoğlunun bilgi düzeyini bir matah zannederek
reddetmemek gerekiyor.
Kentte
konuşulanlar anlamına gelen politika sözcüğü, gerçekten de meramını çok
iyi anlatmakta. Çünkü politika olup bitenler değil, olup bitenler
hakkında konuşulanların bütünüdür.
Gerçek önemli değildir
politika için. Gerçeğin nasıl yansıtıldığı önemlidir. Medya çağında,
kimin kendini nasıl ifade ettiği, o kişinin gerçek düşüncelerinden daha
öndedir. Bu yüzden kentte düşünmeye yatkın kişilikler, kentte
konuşmaları yönlendirme sanatı olan politikayı pek beceremezler.
Doğru
bildiklerini söylemeye çalışırlar ama sonunda kendi sözlerinin yeniden
biçimlendirilmesinden oluşan bir ucubeyle karşılaşır ve “bu ben miyim”
sorusunu sormaktan kendilerini alamazlar.
Çünkü politika, hem etimolojik anlamıyla hem de bugünkü gerçeğiyle bir dedikodu zinciridir.
***
Türkiye’de
yaşayıp da ölüm üzerine düşünmemek imkânsız. İnsanlarımız Güneydoğu
dağlarında ölüyor, mayına çarpıyor, trafik kazasında parçalanıyor,
cinayetlere kurban gidiyor, hastalıklardan kırılıyor, hastane
kapılarında can veriyor. Gün geçmiyor ki tanımadığımız ama “bizim”
dediğimiz insanların ölüm haberleriyle sarsılmayalım.
Ne var ki
ölüm çok yakınınıza geldiğinde, sevdiğiniz birini, hele “sırasız
ölüm”le sevgili bir çocuğu koparıp götürdüğünde, dünya, evren,
yaratılış, varoluş üzerine düşünceleriniz yoğunlaşıyor, ölçeğiniz
değişiyor: Dünyayı farklı gözlerle yorumlamaya başlıyorsunuz.
Gündelik
hırsların, sonu gelmez didişmelerin, yok edici kavgaların ne kadar
anlamsız ve saçma olduğunu bir kez daha kavrıyorsunuz.
Düşmanlarınıza bile kızmamayı öğreniyorsunuz çünkü zaten kısa bir süre sonra hepsi ölüp gidecek.
Milyonlarca yıl içinde insan ömrü dediğin nedir ki! Bir kelebek ömründen bile kısa. Yunus’un “Bir göz açıp yummuş gibi”
dediği ömürden söz ediyoruz.
***
İnsanın
bilmediği şeylere metafizik (fizikötesi) demesi olağandır ama bu kavram
çağlara göre değişir. Mesela 17. yüzyılın insanına elektrik kavramından
söz etseniz, “metafizik” olarak algılardı. Babalarımıza, “Japonya’da
konuşan bir insanın görüntüsü ve sesi, aynı anda odalarımızın içinde
olacak” desek herhalde inanmazlardı. Bugün basit gelen bu buluşlar, o
zaman metafizik kavramı içindeydi.
Demek ki bugün bizim algı
kabiliyetimizin dışında olan birçok şeye burun kıvırmamak, “bilimsel
değil” diyerek ve insanoğlunun bilgi düzeyini bir matah zannederek
reddetmemek gerekiyor.
Zülfü Livaneli- GÜMÜŞ ÜYE
-
Mesaj Sayısı : 81
Yaş : 78
ŞEHİR : yazar
Meslek : yazar
Öğrenim Durumu : yazar
Aldığı Teşekkür : 10
Kayıt tarihi : 25/11/08
1 sayfadaki 1 sayfası
Bu forumun müsaadesi var:
Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz